Ήταν μια εκδήλωση του δραστήριου Πολιτιστικού Συλλόγου Αλαγονίας, που απ’ ότι καταλάβαμε οι κάτοικοι του ορεινού χωριού την περίμεναν με ανυπομονησία, δεδομένου ότι είχε πραγματοποιηθεί και προηγούμενα καλοκαίρια και είχαν περάσει πολύ όμορφα.

Στην αρχή οι παλιότεροι έδειχναν στους νεότερους πως παίζονταν παλιά παιχνίδια και μετά κατέβαιναν κάτοικοι από την εξέδρα του όμορφου πέτρινου μικρού θεάτρου και παίζαν όλοι μαζί. Και αφού μιλάμε για παιχνίδια φαντάζεστε τι “φασαρία” γινόταν μέσα στο βράδυ. Πώς φωνάζουν τα παιδιά όταν παίζουν;  Έσι κάναν και οι μεγαλύτεροι. Ιδιαίτερα όταν έπαιξαν τη “γουρουνίτσα” οι μεγάλοι θυμήθηκαν για τα καλά τα παιδικά τους χρόνια, βάλαν φωνή, σήκωσαν σκόνη, τρέξαν… Άλλα παιχνίδια που παίχτηκαν ήταν το “πρώτη ελιά”, το “κλίτσικα”, “τα κράτη”. Είναι παιχνίδια που παίζονταν σε όλες τις γειτονιές και τα χωριά, όμως από τόπο σε τόπο τα ονόματά τους αλλάζουν. Φυσικά μεγάλοι και μικροί κάνανε σχοινάκι, παίξανε τη “μελισσούλα”, το “περνά-περνά η μέλισσα” και διάφορα άλλα. 

Τα παιχνίδια αυτά τα έπαιζαν τα παιδιά κυρίως στο σχολείο, το οποίο έχει κλείσει εδώ και 30 χρόνια, γιατί υπήρχε χρόνος και χώρος και πολλά παιδιά φυσικά. 

Υπέροχες ήταν οι εικόνες όταν μεγάλοι κάτοικοι του χωριού με το παιχνίδι τους προσέλκυσαν το ενδιαφέρον των παιδιών που μπήκαν και αυτά να παίξουν. Ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος ώστε οι διαφορετικές γενιές να έρθουν κοντά…

Στ.Μ.