«Κρεμμυδόχαρτο; Δεν το έχω ξανακούσει» της λέω. «Ναι, έτσι μου το είπε ο παππούς από τον οποίο το αγοράζω. Δεν υπάρχει ευρέως στο εμπόριο. Μου αρέσει πολύ αυτό το υλικό γιατί στο τελικό αποτέλεσμα συνδυάζεται η διαφάνεια της ακουαρέλας με τη διαφάνεια του χαρτιού. Οπότε είναι όλο πολύ διάφανο. Και το χαρτί ενώ είναι πολύ λεπτό είναι εξίσου ανθεκτικό».
Πρόκειται για την πρώτη της ατομική έκθεση - είχε συμμετάσχει σε ομαδική πριν από χρόνια πάλι «…στο κύμα» - και τα έργα είναι το αποτέλεσμα της προετοιμασίας για την εισαγωγή στην Καλών Τεχνών από τη χρονιά που πέρασε.
Μισή Ρωσίδα από τη μητέρα της και μισή Ουκρανή από τον πατέρα, η Ολένα ήρθε από την Ουκρανία στην Ελλάδα σε ηλικία 7 ετών. Τελείωσε εδώ το σχολείο και πέτυχε να εισαχθεί στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στην Καλαμάτα. Παρακολούθησε τα μαθήματα που την ενδιέφεραν αλλά κάποια στιγμή άφησε τη Σχολή, γιατί κατάλαβε ότι δεν ήταν αυτό που ήθελε.
Ασχολήθηκε με το θέατρο. Η πρώτη επαφή ήταν μέσα από την Αυτοσχέδια Σκηνή της Καλαμάτας με το «Εντελώς αναξιοπρεπές» του Βασίλη Κατσικονούρη. «Πολύ ωραίο έργο και ωραία παράσταση. Εκεί κατάλαβα ότι ήθελα να δοκιμάσω και το θέατρο. Έτσι, όταν βρέθηκα στην Αθήνα να προετοιμάζομαι για τη Σχολή Καλών Τεχνών πήγα και στη θεατρική ομάδα Baumstrasse (Δρόμος με δέντρα) της Μάρθας Φριντζήλα. Εκεί παρακολούθησα 6 εργαστήρια, δηλαδή όλα όσα έγιναν πέρυσι. Στο τέλος ανεβάσαμε την “Ορέστεια” του Αισχύλου, τριλογία αλλά με δύο διαφορετικούς σκηνοθέτες, οπότε στην ουσία ήταν 6 έργα. Τα παρουσιάσαμε ως εργαστήρια στο Αττικό Σχολείο που διεξάγεται στην Ελευσίνα».
Η ζωγραφική όμως παραμένει μεγάλη αγάπη. «Θα ξαναπροσπαθήσω για την Καλών Τεχνών, γιατί πιστεύω ότι αν δεν πετύχεις αυτό που θέλεις και το αφήσεις, μένει απωθημένο. Είναι σαν ανεκπλήρωτος έρωτας και το σκέφτεσαι για πάντα. Αυτή τη φορά θα αφοσιωθώ στην προετοιμασία, γιατί πέρυσι ίσως δεν έδωσα την προσοχή που έπρεπε. Δυστυχώς, η τέχνη δε συνδυάζεται εύκολα με την επιβίωση. Όταν έχεις πρακτικά πράγματα να επιλύσεις, δουλεύει και το μυαλό σου πρακτικά οπότε η φαντασία και τα όνειρα μένουν πίσω. Σου φεύγει η διάθεση να κάνεις κάτι που πρακτικά δεν ωφελεί. Ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που παρ’ όλες τις αντιξοότητες βρίσκουν νόημα σε αυτό που η πλειοψηφία ίσως θεωρεί πολυτέλεια, μη αναγκαίο για να ζήσεις. Μπορεί να μην έχεις να φας εκείνη την ημέρα, αλλά το συγκεκριμένο πήλινο πρέπει να το φτιάξεις έτσι. Αυτό για κάποιους είναι παράλογο».
Η ζωή δεν ήταν εύκολη για την Ολένα. Αντιμετώπισε πολύ δύσκολες καταστάσεις, ωστόσο δε σταμάτησε να παλεύει και να αγωνίζεται για τα όνειρά της. «Υπήρξαν πολλές δυσκολίες και περίεργα συνέπεσαν, δηλαδή μια εποχή μέσα σε 4 - 5 μήνες συνέβησαν τα πιο τραγικά γεγονότα της ζωής μου. Παρ’ όλ’ αυτά αισθάνομαι ότι ήμουν και είμαι πάρα πολύ τυχερή. Γιατί υπάρχουν καλοί άνθρωποι γύρω μας κι εγώ τους συνάντησα. Αυτοί οι άνθρωποι αναιρούν αυτό που λένε ότι ο κόσμος είναι κακός. Δεν είναι κακός. Ο κόσμος είναι καλός. Ευτυχώς».
Η έκθεση της Ολένα Ποζνιακόβα θα διαρκέσει μέχρι τις 27 Νοεμβρίου
«…στο κύμα», Ναυαρίνου 167, Παραλία Καλαμάτας
Ανοιχτά: 8.00 π.μ. - 8.00 μ.μ.
Ακολουθούν φωτογραφίες