Τα υπερχρεωμένα «μαγαζιά» των καναλαρχών πρέπει να υποστηρίξουν τους προστάτες τους, το πολιτικό προσωπικό δηλαδή που τους εξέθρεψε και τους γιγάντωσε όλα αυτά τα χρόνια. Η ανηλεής προπαγάνδα, η λασπολογία και η συκοφάντηση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν το έσχατο όπλο ενός ολόκληρου μηχανισμού εξουσίας που μπροστά στο φάσμα της διαφαινόμενης κατάρρευσης παίζει τα ρέστα του! Εξίσου εξοργιστική είναι και η προσπάθεια τρομοκράτησης της ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που βρίσκεται ήδη σε κατάσταση συλλογικής κατάθλιψης εξαιτίας ακριβώς των πεπραγμένων αυτών που τώρα επιχειρούν να την εκφοβίσουν! Η βιομηχανία του φόβου, άλλωστε, βασίζεται σε μια βαθύτατα αντιδημοκρατική λογική: ο ελληνικός λαός καλείται να «συνέλθει» και στις 17 Ιουνίου να «διορθώσει» την ψήφο του.
Οι διεργασίες όμως που συντελούνται σήμερα στην ελληνική κοινωνία είναι κατακλυσμιαίες και το αυτονομημένο πολιτικό, μιντιακό και οικονομικό σύστημα του δικομματισμού αδυνατεί να τις παρακολουθήσει. Η προπαγάνδα τους όχι απλά πέφτει στο κενό, αλλά φέρνει τα ακριβώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Η ελληνική κοινωνία αντιλαμβάνεται πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ ως εκείνη την πολιτική δύναμη που, μαζί με τον λαό, μπορεί να δημιουργήσει τις τομές που απαιτούνται για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος που έχει οδηγήσει στη μεγαλύτερη κοινωνική καταστροφή που έχει γνωρίσει ο τόπος μεταπολεμικά.
Είναι απολύτως σαφές πλέον σε όλους ότι οι εκλογές της 17ης Ιουνίου ξεπερνούν τα όρια μιας απλής εκλογικής αναμέτρησης και συνιστούν γεγονός ιστορικής σημασίας. Αυτό το έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως οι Ευρωπαίοι, γι’ αυτό και οι παρεμβάσεις της τρόικα στην ελληνική προεκλογική συζήτηση είναι πλέον απροσχημάτιστες. Επειδή όμως Ευρώπη δεν είναι μόνο η Μέρκελ και ο Μπαρόζο, μας γεμίζει με κουράγιο η δημιουργία ενός μεγάλου πανευρωπαϊκού κινήματος συμπαράστασης προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενός κινήματος που αγκαλιάζει ευρείες κοινωνικές δυνάμεις και κινητοποιεί μερικά από τα πιο φωτεινά μυαλά της Ευρώπης. Ο ευρωπαϊκός κόσμος της εργασίας και της διανόησης έχει αντιληφθεί ότι στην ελληνική υπόθεση κρίνεται το ίδιο το μέλλον του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου, το ίδιο το μέλλον της δημοκρατικής Ευρώπης.
Λίγες μέρες πριν την κρίσιμη αναμέτρηση έχουν διαμορφωθεί δύο απολύτως διακριτοί αντιπαρατιθέμενοι πόλοι. Το πολιτικό προσωπικό που συσπειρώνεται γύρω από τη Νέα Δημοκρατία εκπροσωπεί ένα πολιτικό σύστημα που ως μοναδικό του μέλημα έχει την αυτοαναπαραγωγή του στην εξουσία και είναι έτοιμο να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να το πετύχει αυτό. Από την άλλη, τα ευρύτατα κοινωνικά στρώματα που συσπειρώνονται γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνονται ότι το βασικό διακύβευμα αυτής της ιστορικής αναμέτρησης είναι το ίδιο το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, το δικαίωμά μας να επιθυμούμε, να διεκδικούμε και να δημιουργούμε μια αξιοπρεπή ζωή. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενσαρκώνει την ελπίδα, γι’ αυτό έχει κατακτήσει μια πρωτοφανή δυναμική που υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια του πολιτικού του χώρου.
Ο ελληνικός λαός δεν τρέφει αυταπάτες. Γνωρίζει ότι η επόμενη μέρα θα είναι πολύ δύσκολη. Αντιλαμβάνεται όμως ότι η ενίσχυση και η επικράτηση των αξιών μιας ανοιχτής, δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας αποτελεί προϋπόθεση για την εκκίνηση της τεράστιας προσπάθειας ανασυγκρότησης της οικονομίας και ανόρθωσης της ελληνικής κοινωνίας.
Με αυτή την έννοια, η σύγκρουση της 17ης Ιουνίου δεν είναι μόνο πολιτική, είναι πρωτίστως αξιακή. Συγκρούονται δύο διαφορετικοί κόσμοι. Όπως θα έλεγε κι ο Αντόνιο Γκράμσι: «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί».
Ας δώσουμε με την ψήφο μας την ευκαιρία στο καινούργιο να γεννηθεί!
