Το τουριστικό πούλμαν ξεκίνησε από την Καλαμάτα με αρκετούς εκδρομείς και στη συνέχεια πέρασε από την πόλη της Μεσσήνης όπου και γέμισε πλήρως.
Γύρω στις 11 π.μ. οι ταξιδιώτες βρέθηκαν στο Φαληρικό όρμο, όπου είναι ελλιμενισμένο το Θρυλικό Πλοίο Αβέρωφ.
Στο αντίκρισμά του, που έλαμπε κυριολεκτικά στον Ανοιξιάτικο ήλιο, πολλοί εκδρομείς συγκινήθηκαν κι άρχισαν αμέσως το φωτογραφίζουν!
Με την πληρωμή ενός συμβολικού τιμήματος για κάθε άτομο, επετράπη η είσοδος στο πλοίο για ξενάγηση.
Μαζί με το εισιτήριο εισόδου έδιναν στους επισκέπτες κι ένα καλαίσθητο φυλλάδιο, προς ενημέρωση του κοινού. Στην πρώτη σελίδα του αυτό αναφέρει επί λέξει τα εξής:
«Είναι ζήτημα αν στην Παγκόσμια ιστορία θα μπορούσαμε να συναντήσουμε άλλο πολεμικό πλοίο, που να συνδέθηκε για σχεδόν μισό αιώνα τόσο στενά με την ιστορία και τα πεπρωμένα ενός έθνους.
Το Θωρηκτό Γ. Αβέρωφ, μαζί με την προσωπικότητα και το πατριωτικό ήθος του Ναύαρχου Παύλου Κουντουριώτη, συνέδεσε άρρηκτα τ’ όνομά του με την διαμόρφωση ιστορικών γεγονότων εθνικής εμβέλειας, χωρίς ουδέποτε να γνωρίσει την ήττα και την ατίμωση».
Στη συνέχεια γίνεται μνεία τόσο για την ιστορία του πλοίου όσο και στους ένδοξους αγώνες που διεξήγαγε αυτό. Μεταξύ άλλων, λοιπόν, αναφέρονται και τα εξής: Το θωρηκτό Γ. Αβέρωφ ήταν 10.200 τόνων με μηχανές 19.000 ίππων και πυροβόλα 190 και 234 χιλιοστών.
Ναυπηγήθηκε στο Λιβόρνο της Ιταλίας και καθελκύστηκε την 12η Μαρτίου του 1910, ενώ κατέπλευσε στο Φάληρο την 1η Σεπτεμβρίου 1911, όπου έγινε δεκτό από τον Ελληνικό λαό με πολύ ενθουσιασμό!
Τον Οκτώβριο του 1912 με την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων, το Αβέρωφ ήταν επικεφαλής του Ελληνικού στόλου στο Αιγαίο, με Ναύαρχο τον Παύλο Κουντουριώτη!
Τότε κατέλαβαν πρώτα τη Λήμνο και το πλοίο αγκυροβόλησε στον όρμο του Μούδρου. Από εκεί εξορμούσαν οι Έλληνες και κατέκτησαν το Άγιο Όρος και τα νησιά Θάσος, Σαμοθράκη, Ίμβρος, Τένεδος, Άγιο Ευστράτιο, Μυτιλήνη και Χίος.
Με λίγα λόγια, χάρις σ’ αυτό το πλοίο απέκτησε η Ελλάδα τα προαναφερόμενα μέρη και διέλυσε πλήρως τις προσδοκίες των Τούρκων για έλεγχο στο Αιγαίο!
Στη συνέχεια κατά τη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου πολέμου, συνέβαλε τα μέγιστα στους νικηφόρους αγώνες του έθνους μας.
Μετά το τέλος αυτού, το Θωρηκτό Αβέρωφ κατέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη με υψωμένη την Ελληνική σημαία, μαζί με τις άλλες νικήτριες δυνάμεις!
Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής μ’ αυτό μεταφέρθηκαν χιλιάδες πρόσφυγες, από τη Σμύρνη στην Ελλάδα.
Στο 2ο Παγκόσμιο πόλεμο το Γ. Αβέρωφ ήταν η Ναυαρχίδα του Ελληνικού στόλου. Μετά την κατάρρευση του Μετώπου, όμως, για να μην πέσει στα χέρια των Γερμανών, οδηγήθηκε από το πλήρωμα του προς την Μέση Ανατολή.
Από εκεί πήγε στην Βομβάη και περιπολούσε συνέχεια παρέχοντας προστασία σε νηοπομπές των συμμαχικών πλοίων. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών επέστρεψε και πάλι στην Ελλάδα, μεταφέροντας πίσω την τότε εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση.
Έμεινε κατόπιν σε δράση έως το 1952 οπότε και διατάχτηκε ο παροπλισμός του, γιατί το πλοίο εθεωρείτο πλέον «γερασμένο».
Το 1985 άρχισαν οι εργασίες αποκατάστασής του ως πλωτό μουσείο και στα έξοδα της επισκευής του, συνέβαλαν τόσο οι Κύπριοι συμπατριώτες μας όσο και αρκετοί Έλληνες εφοπλιστές!
Αυτά περιγράφονται εν ολίγοις στο φυλλάδιο, ενώ κατά την ξενάγηση που διήρκησε περίπου μια ώρα, ακούστηκαν εξίσου αξιοθαύμαστα πράγματα!
Κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, όπως είπε ο ξεναγός, μπορεί να υπηρετούσαν επάνω στο πλοίο έως και 1.200 άτομα!
Ως εκ τούτου ετοίμαζαν κάθε μέρα χιλιάδες γεύματα και πάνω από 700 κιλά ψωμί.
Μ’ αυτά ικανοποιούσαν όχι μόνο τις ανάγκες του πληρώματος, αλλά τροφοδοτούσαν κι άλλα παραπλέοντα πολεμικά μας πλοία, που δεν είχαν τις ανάλογες υποδομές.
Φανταστείτε, λοιπόν, πως επιβίωνε όλος αυτός ο κόσμος, μέσα σ’ έναν τόσο μικρό χώρο με τις φουρτούνες της θάλασσας και τις καταιγίδες του πολέμου!!!
Πως αισθάνονταν όλοι αυτοί, όταν τα κανόνια τράνταζαν συθέμελα όλο το σκαρί και οι εχθρικές βόμβες έπεφταν σαν βροχή τριγύρω του!
Τί γενναιότητα ψυχής χρειαζόταν απ’ όλο το πλήρωμα, ώστε να εκπληρώσουν στο ακέραιο το καθήκον τους, που δεν ήταν άλλο από το να δοξάσουν την Πατρίδα μας!
Φυσικά το κόστος για την απόκτηση ενός τέτοιου πλοίου, στις αρχές του περασμένου αιώνα, ήταν δυσβάσταχτο για τη φτωχή χώρα μας.
Έγινε, όμως, κατορθωτό χάρη στη γενναιοδωρία ενός Μεγάλου Έλληνα Πατριώτη της εποχής εκείνης. Πρόκειται, βέβαια, για τον Γεώργιο Αβέρωφ απ’ όπου πήρε και το πλοίο το όνομά του!
Ο Μέγας αυτός Ευεργέτης ξόδεψε τότε δέκα εκατομμύρια χρυσές λύρες γι’ αυτό το σκοπό, που αντιστοιχούσαν στο μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του!
Ακούγοντας κανείς τις θυσίες που έκαναν οι Έλληνες της εποχή εκείνης, για να στήσουν την Ελλάδα μας στα πόδια της, δεν μπορεί παρά να κάνει μια σύγκριση μ’ όσα συμβαίνουν σήμερα στον τόπο μας.
Αν κάποιοι απ’ αυτούς τους ήρωες, έβλεπαν την ταπείνωση που βιώνει η χώρα μας οχτώ χρόνια τώρα, μάλλον καταισχύνη θα αισθάνονταν γι’ αυτούς που την οδήγησαν σ’ αυτό το χάλι.
Θα ήταν, βέβαια, ιεροσυλία να συγκρίνουμε τον Πατριωτισμό του Γ. Αβέρωφ και του Παύλου Κουντουριώτη μ’ όσους κυβέρνησαν την Ελλάδα, κυρίως την περασμένη δεκαετία.
Γιατί, το να βάζεις εν καιρώ ειρήνης την υπογραφή σου και να καταχρεώνεις τη χώρα σου στο οποιοδήποτε κατεστημένο, αυτό αν μη τι άλλο είναι ντροπή κι όχι πατριωτισμός.
Όταν είδαν αυτοί οι «κύριοι», πως το φαγοπότι έφτανε στο τέλος του, πήραν το καπελάκι τους κι έφυγαν. Άφησαν βέβαια το λογαριασμό απλήρωτο και τον φόρτωσαν στις πλάτες του Ελληνικού λαού.
Κατόπιν άλλαξαν οι «Γραμματείς» κι έμειναν οι «Φαρισαίοι» για να θολώνουν τα νερά.
Απώτερος σκοπός τους πάντα είναι να πάρουν πάλι την εξουσία στα χέρια τους κι όχι να συμβάλλουν στην επίλυση των προβλημάτων, που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Φαίνεται πως αυτοί οι «κύριοι» τον Πατριωτισμό των Ελλήνων σήμερα, τον αντιλαμβάνονται καλύτερα μέσα από τα σκάνταλα που διαπράττουν κι όχι με το πως θα θωρακίσουν τη χώρας μας από κάθε εχθρική επιβολή.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
