Στη  Μεσσηνιακή Αμφικτυονία υπήρξε  ιδρυτικό μέλος και εμβληματική μορφή. Υπηρέτησε, ως αιρετός, ταμίας από την ίδρυσή της μέχρι τέλους. Χάριν αυτού η Αμφικτυονία εξασφάλιζε τους πόρους της για να μπορεί να υλοποιεί τις αποφάσεις της και με την κοινωνικότητά του υπήρξε βασικός συνδετικός κρίκος των Μεσσηνίων της Ελλάδος και της Διασποράς.

Βαθειά κοινωνικός, ανθρώπινος, ευγενής, δραστήριος και με την ιδιαίτερη αγάπη για τους ανθρώπους, ξεχώριζε πάντα στην Υπηρεσία του, στην Αμφικτυονία, στη συνοδεία του Πατριαρχικού Πρωτοψάλτη Φώτη Γιαννακάκη, στις κοινωνικές εκδηλώσεις που αγαπούσε να βρίσκεται, στο Περιστέρι που έζησε στην Αθήνα, στη Μεσσήνη, στην Καλαμάτα. Στο χωριό του, Δρακονέρι, υπήρξε ο άνθρωπος που νουθετούσε και συμβούλευε τους συγχωριανούς του.

Ο χαρακτήρας του συντόμευσε την κοίμησή του. Το καλοκαίρι και παρά την επιβαρυμένη υγεία του και την αντίθετη γνώμη του γιατρού του, πραγματοποίησε τη βαθειά του επιθυμία να βρεθεί στο Αντάμωμα των Απανταχού Μεσσηνίων στη Μπούκα της Μεσσήνης για να χαιρετίσει: <<Δε θέλω να φύγω πριν σας χαιρετήσω>>. Το 15Αυγουστο, ξανάρθε να γιορτάσει την Παναγία στο χωριό του, να επισκεφτεί χωριά, να δει συγγενείς, φίλους και γνωστούς. Ζήτησε να συνεδριάσει το Δ.Σ. της Αμφικτυονίας για να μας χαιρετήσει, γνωρίζοντας ότι αυτά είχαν κόστος. Μέχρι την παραμονή τηλεφωνούσε για να χαιρετήσει. Τελικά τί έχει ο άνθρωπος μόνο δικό του, εκτός από το χρόνο του; Μάλλον τίποτα άλλο. Ο Γιάννης Πράνταλος ανάλωσε τον ακριβότερο του χρόνο στους ανθρώπους.

Η Μεσσηνιακή Αμφικτυονία έχασε ένα σπουδαίο συνεργάτη αλλά και ένα σπουδαίο φίλο. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, που έφερε το όνομά του, φαίνεται πως εκτίμησε την αγάπη του για τον άνθρωπο και διάλεξε να τον συνοδέψει  με τις φτερούγες του στον κόσμο των αγγέλων, ανήμερα της δικής του θανής, την 29η Αυγούστου. Τώρα αναπαύεται στο ελαφρύ χώμα του αγαπημένου του χωριού. Την Κυριακή 7 Οκτωβρίου στο Δρακονέρι συγγενείς, συγχωριανοί και φίλοι, στο 40ήμερο μνημόσυνο του θα δεηθούν υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του.