Πέμπτη, 04 Οκτωβρίου 2012 00:19

Ύστατος χαιρετισμός στην αγαπημένη Αρετή της ζωής μου

Ύστατος χαιρετισμός στην αγαπημένη Αρετή της ζωής μου

ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ 
Του Θανάση Παντέ

ΔΕΝ ΗΤΑΝ καθόλου εύκολο να γράψω αυτά τα λόγια μέσα στη φόρτιση των στιγμών που ακολούθησαν από ’κείνη την βαριά λυπημένη νύχτα στις 22 Σεπτεμβρίου που έφυγες για πάντα.

·        ΑΡΓΗΣΑ ν’ αρχίσω να σέρνω τις λέξεις στα λευκά χαρτιά και να προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά τις λαβωμένες σκέψεις μου, από τον αδόκητο χαμό σου.

·        ΕΠΡΕΠΕ να προσπαθήσω ωστόσο γιατί όσο περνούν οι μέρες χωρίς εσένα ένιωσα το κουράγιο μου να εξανεμίζεται, να λιγοστεύει και να με αποδυναμώνει.

·        ΚΑΙ να ’μαι τώρα αδύναμος με τη φλόγα της σκέψης σου να με καίει, μπροστά σε τούτα τα χαρτιά να προσπαθώ να περιγράψω τα όσα νιώθω, τα ανείπωτα, τα λόγια της ψυχής μου.

·        ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ να συλλαβίσω λέξεις και να συνθέσω φράσεις για σένα και τα όσα ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια.

·        ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ να ανασάνω στα χνάρια της μνήμης μου και να μου κόβεται η ανάσα στη δυσκολία της δικής σου αναπνοής καρδιά μου.

·        ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ και να μην τα καταφέρνω μέρες και νύχτες τώρα, από ’κείνη την αποφράδα νύχτα που σταμάτησε ο χρόνος στους χτύπους της καρδούλας σου καρδιά μου.

·        ΚΑΙ να ’μαι τώρα εδώ μπροστά στα χαρτιά να γράφω και να σβήνω και οι λέξεις να πνίγονται στα δάκρυα και στις μνήμες.

·        ΚΑΙ τι να πω που στέρεψα από λέξεις;

·        ΚΑΙ τι να πω που έσβησε η φωνή μου;

·        ΚΑΙ τι να πω που εσύ πια δεν με ακούς;

·        ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, να σπάσει το φράγμα της αιώνιας σιωπής και να ’ρθει κοντά σου;

·        ΤΙ ΝΑ ΒΡΩ να πω να σε ξυπνήσει από τον αιώνιο ύπνο;

·        ΤΙ ΝΑ ΠΩ που έχασα τα λόγια μου και τώρα οι λέξεις, πέτρες βαριές κι ασήκωτες έγιναν και πέφτουν και με πλακώνουν και με τσακίζουν και ήχο δεν έχω να σου πω πόσο πολύ μου λείπεις.

·        ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ πως έχω πολλά να σου πω κι όμως οι λέξεις πνίγονται στο λυγμό μου και γίνονται αγκάθια στην καρδιά μου και ματώνουν το είναι μου.

·        ΣΤΡΑΓΓΙΞΑ την ψυχή μου για να βρω αυτές τις λέξεις να μιλήσω για σένα.

·         ΑΔΕΙΑΣΑ από σκέψεις για να βρω κουράγιο να μιλήσω.

·        ΚΑΙ τώρα να που τα λόγια μου τρέχουν στο χαρτί και συ μαζί τους χορεύεις τον παράφορο χορό της ύπαρξης και της αγάπης.

·        ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, της ζωής μου εσύ ύστατη ανάγκη τι να σου πω τώρα πια και με τι δύναμη;

·        ΠΩΣ ΝΑ μιλήσω δίχως φωνή και δίχως αντοχή μέσα μου;

·        ΚΑΙ τι να πω που πήρες τα λόγια μου μαζί σου φεύγοντας;

·        ΤΙ ΝΑ ΠΩ που τα λόγια μου χάνονται στην αύρα του καιρού και μένω μόνος κι έρημος να θρηνώ τον χαμό σου;

·        ΤΙ ΝΑ ΠΩ και πώς να το εκφράσω τώρα που οι λέξεις χάθηκαν μέσα στις μάταιες φράσεις που στα χαρτιά προσκομίζω να μιλήσω για σένα και την αγάπη σου αγάπη μου.

·        ΕΧΩ πολλά να πω Αρετούλα μου αλλά δεν είναι εύκολο να το κάνω τώρα πια καρδούλα της καρδιάς μου.

·        ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ εύκολο να γράψω για σένα τώρα που έφυγες από κοντά μου.

·        ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ να συνηθίσω την ιδέα ότι γράφω για σένα τώρα που έφυγες και βάρυνε ο ουρανός στην ψυχή μου.

·        ΔΥΣΚΟΛΑ σέρνω στα χαρτιά τις λέξεις και τα μάτια μου λίμνες έγιναν από τη βροχή του λογισμού σου.

·        ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ να συνηθίσω την απουσία σου κι ας ήξερα πως ήταν αναπόφευκτη.

·        ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ εύκολο να διαχειριστώ τώρα τις λέξεις χωρίς να με ξεπεράσει η συγκίνηση.

·        ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ και δεν με χωράει ο τόπος αγάπη μου και οι λέξεις γίνονται θηρία και με τρώνε.

·        ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ εύκολο το ξέρω και τώρα που με δυσκολία σχηματίζω αυτές τις λέξεις στη λευκή επιφάνεια των χαρτιών, με το αίμα να κοχλάζει στις φλέβες μου, δυσκολεύομαι να εκφράσω όλα όσα με πλημμυρίζουν με την αβάσταχτη ανάγκη να μιλήσω για σένα καρδιά μου.

·        ΑΛΛΑ τι μπορώ να πω για σένα τώρα πια όταν τόσα χρόνια, τόσες και τόσες φορές σου τα ’χα πει όλα;

·        ΥΠΑΡΧΩ ακόμα γιατί εσύ υπήρξες στη ζωή μου.

·        ΥΠΑΡΧΩ ακόμα γιατί και συ υπάρχεις σαν αίσθηση ζωής μέσα μου, σε όλο μου το είναι.

·        Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όσα ζήσαμε Αρετή μου.

·        Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γιατί μ’ αγάπησες Αγάπη μου.

·        ΑΡΕΤΗ ΜΟΥ, Αρετούλα μου, σ’ ευχαριστώ που ήρθες και γέμισες τις άδειες σελίδες της ζωής μου με την αγάπη σου, τον έρωτά σου και την καλοσύνη σου.

·        ΚΙ ΑΚΟΜΑ περισσότερο σ’ ευχαριστώ που χάρη σε σένα γνώρισα καλύτερα κι αγάπησα περισσότερο αυτό τον αισιόδοξο και γενναιόδωρο τόπο τη Μεσσηνία γη και την έκανα πατρίδα της καρδιάς μου.

·        ΧΑΡΗ σε σένα αγάπη μου δεν θα φύγω ποτέ από δω όπου κι αν βρεθώ.

·        ΧΑΡΗ σ’ εσένα αγαπημένη μου νιώθω ακόμα πως υπάρχω.

·        Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που υπήρξες στη ζωή μου και πάντα θα υπάρχεις.

·        ΚΑΛΟ ταξίδι αγαπημένη μου Αρετή στης απεραντοσύνης την ανυπότακτη αλήθεια.

·        ΚΑΛΟ ταξίδι όπου κι αν πας, πάντα μαζί μου θα ’σαι.