Πρώτα προσπαθούν να γοητεύσουν τον απαίδευτο και εύπιστο αναγνώστη μ’ ένα βιογραφικό του γραφέα, κοσμημένο με παχιά λόγια. Το διαβάζεις και ο βίος σου γίνεται αβίωτος με τόσες δάφνες που βλέπεις να τον στεφανώνουν. Πνίγεσαι στο φύλλο και στο πράσινο!
Ύστερα οι φακίρηδες βιβλιοπαρουσιαστές μαζεύουν τις μεταφορές, τις παρομοιώσεις, τις προσωποποιήσεις, τις περιόδους, τις ημιπεριόδους και τα καλολογικά στοιχεία και τα παρουσιάζουν ως θαύμα γραφής του επίδοξου << Εφταλιώτη!>> Όπερ εδει δείξαι άρα ο παρουσιαζόμενος είναι αχτύπητος, μάγος της πένας, ένας θαυματοποιός στο χώρο της λογοτεχνίας.
Αξεπέραστοι μάστορες στο φλυαρείν εν κατακλείδι, εκβιάζουν το πόπολο να αγοράσει το βιβλίο, στη βιβλιοθήκη του να το βάλει, ένα σκίρτημα αιθέρια πνοής να νιώθει όταν τις σελίδες του γυρίζει. Ιδιάζουσες οι γραφές τους, αλλοπρόσαλλες, γυμνές, αντιφατικές, είναι μόνο να τις διαβάζουν οικοκυρές και κουτσές Μαρίες. Επιμέμπτου νοοτροπίας θεωρούν τσιφλίκι τους το χώρο της βιβλιοπαρουσίασης και χαλινό δε βάζουν στα λόγια τους με τις διαπρύσιες κραυγές τους. Ένας τέτοιος κοκορόμυαλος παρουσίασε μέσω εφημερίδας και ένα από τα βιβλία μου. Τελείωσε ως εξής: <<… με τούτο το βιβλίο του ο Τριφύλιος { όχι Μεσσήνιος ή Έλληνας } συγγραφέας ανέβηκε άλλο ένα σκαλί να φτάσει στην κορυφή της λογοτεχνίας… >> Για το ίδιο βιβλίο άλλος τεχνοπαρουσιαστής, μία φυσιογνωμία των γραμμάτων μας, έγραψε: <<… ένα ωραίο μυθιστόρημα προστίθεται στην ελληνική λογοτεχνία… >>
Έτσι κερδισμένοι είναι και οι δυο. Ο γραφέας γίνεται γνωστός στους ομήλικες γείτονές του και ο βιβλιοπαρουσιαστής προεξάρχων σε εδαφιαίους τεμενάδες προς τον κτήτορα του βιβλίου!
ellinikoxronografima.blogspot.gr
