Φίλος μου φοιτητής, τρεκλίζοντας συνεχώς στις καταχθόνιες ατραπούς της Μαρξιστικής θεωρίας, στραφείς μια μέρα εν ώρα διδασκαλίας, μου ψιθύρισε στ’ αυτί: <<Τι λες, στις εφτά το απόγευμα είναι καλά να συναντηθούμε στην Ξούθου, και, να φέρουμε εις πέρας την εργασία της ομάδας; >> Η παρέμβαση στο διάλειμμα του πραιτοριανού πράκτορα, που τον άκουσε, ήταν δυναμική. Μας ανέκρινε με ταχύτητα άρτιου εκπαιδευμένου χαφιέ, έτοιμος ήταν να μας οδηγήσει στο τμήμα για περαιτέρω ανάκριση. << Είσαστε στελέχη αριστερής ομάδας, επικεφαλείς μαρξιστικού κινήματος, επικίνδυνοι εχθροί του καθεστώτος, κομμουνιστές αμετανόητοι και τι άλλο δεν ξέρω >> επέμενε και με τους γυμνασμένους βραχίονές του μας τραβούσε να τον ακολουθήσουμε. Οι αντιδράσεις μας μάχιμες και με εκλάμψεις εκτίναξης της νεότητας στα ύψη, ουδέν αποτέλεσμα αντίστασης έφεραν και ήμαστε έτοιμοι να δεχτούμε την προσαγωγή. Όταν δε προστέθηκαν κι άλλοι δυο κουρεμένοι της ασφάλειας προς επικουρία του, παραδοθήκαμε. Προς παρηγορία μας, έλαχε να διαθέτει κύρος ο καθηγητής του συνταγματικού δικαίου, που τυχαίως βρέθηκε στο χώρο και με την παρέμβασή του γλιτώσαμε τα χειρότερα.
Ολίγιστοι Κεραμέως και Χρυσοχοϊδη τι θέλετε να πετύχετε με την εγκατάσταση χιλίων πεντακοσίων οργάνων στα ΑΕΙ; Τον έλεγχο της ιδεολογίας των φοιτητών ή να συνετίσετε τους απείθαρχους; Και είστε βέβαιοι πως θα τα πετύχετε με την εισαγωγή των αστυνομικών; Και δεν σας περνάει από το μυαλό αν οι φοιτητές << ανάψουν και λάμψουν και σας κάψουν; >> Και τότε ποιος θα σας σώσει;
Το ‘ χετε χούι να υποτιμάτε και να ντροπιάζετε το λαό. Αλλιώς δεν εξηγείται τόση σπουδή να τον σώσετε δήθεν. Γιατί δε σώζετε και τους ασθενείς στο νοσοκομείο της πόλης μου, της Κυπαρισσίας, που υπολειτουργεί η μονάδα νεφρού και η ανύπαρκτη καρδιολογική του στερείται να προσφέρει και τη στοιχειώδη περίθαλψη στους νοσούντες. Γνωστό τοις πάσι πως το λαό τον έχετε γραμμένο. Δεινώς πληττόμενος εκείνος ούτε μπορεί, ούτε δείχνει ότι μπορεί να σας στείλει κατ’ οίκον. Μπορεί όμως να σας μιλήσει με τα λόγια του Νίτσε. << Όλα τα όντα μέχρι τώρα πλαστουργήσαν κάτι αψηλότερο από τον εαυτό τους και σεις θέλετε να είσαστε του μεγάλου κύματος η φυρονεριά και βρίσκετε καλύτερο να γυρίζετε πίσω κατά το ζώο κι όχι να ξεπεράσετε τον άνθρωπο. Τι είναι ο πίθηκος για τον άνθρωπο; περίγελο, ντροπή λυπητερή. Ολόιδιος πρέπει να γίνει ο άνθρωπος για τον Υπεράνθρωπο: περίγελο, ντροπή λυπητερή. Διαβείτε το δρόμο, που πάει από το σκουλήκι στον άνθρωπο και περισσεύει μέσα σας πολύ σκουλήκι ακόμη. Παλιά, είσαστε πίθηκοι, και, τώρα ακόμα ο άνθρωπος είναι απ’ τον πίθηκο πιο πίθηκος…>>
ellinikoxronografima.blogspot.gr
