Το σχέδιο Κατρούγκαλου λοιπόν, συνεπές απέναντι στον παραλογισμό και στην σκληρότητα των μνημονίων, πλήττει γενικά τον τομέα της ασφάλισης και κυρίως εμάς τους νέους:
-συνεισφέρει στην περαιτέρω περιθωριοποίηση και εξαθλίωση όσων λαμβάνουν συντάξεις αναπηρίας ή οποιοδήποτε επίδομα αλληλεγγύης
-εξασφαλίζει για τους νέους απόφοιτους ΑΕΙ και ΤΕΙ τη βεβαιότητα ότι η επαγγελματική τους αποκατάστασή στον κλάδο των σπουδών τους είναι αδύνατη
-βεβαιώνει τους νέους κυρίως ασφαλιζόμενους ότι δεν θα συνταξιοδοτηθούν ποτέ παρά μόνο ίσως με συντάξεις πρόνοιας. Γιατί ποιος σήμερα, με τις υπάρχουσες συνθήκες, μπορεί να εξασφαλίσει 40 χρόνια εργασίας με ένσημα; Εξαίρεση βέβαια οι έχοντες, αφού με τις δήθεν μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης τα οικονομικά συμφέροντα ξεδιπλώνουν τα σχέδια τους για εξάπλωση της ιδιωτικής ασφάλισης και στην Ελλάδα.
Το σχέδιο αυτό δεν αφορά λοιπόν μόνο όσους πλήττονται άμεσα αφού θα δουν τις συντάξεις τους να μειώνονται, όσο κι’ αν η κυβέρνηση παλεύει να μας πείσει για το αντίθετο, αφορά και τους νέους που με την ανεργία στο 30% και την ανασφάλιστη εργασία στο 36% βρίσκονται σε απόγνωση.
Και είναι άξιο απορίας πως κάποιοι δέχονται τα μέτρα αυτά αφού θεωρούν ότι δεν βλάπτουν τους ίδιους. Βλάπτουν όμως τους νέους, το μέλλον αυτής της χώρας. Οι ευκαιρίες τους για να εξασκήσουν το επάγγελμα που σπούδασαν ή αν θέλετε και οποιοδήποτε επάγγελμα, καταδικάζονται εφόσον πρέπει να ελπίσουν ότι εν μέσω κρίσης θα έχουν αρκετά έσοδα να πληρώνουν τις υπέρογκες εισφορές τους πρώτα και αλλά τόσα ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στην υπερκοστολογημένη καθημερινότητα του Έλληνα.
Τα μέτρα αυτά είναι άκρως ταξικά αφού σε συνδυασμό και με άλλες τρομαχτικές σκέψεις της κυβέρνησης για δίδακτρα στα δημόσια σχολεία καθιστούν την εργασία, την ασφάλιση και την εκπαίδευση, δικαιώματα για λίγους και ανοίγουν κι άλλο την ψαλίδα των ταξικών διαφορών κάνοντας τους φτωχούς φτωχότερους και τους προνομιούχους ακόμα πιο προνομιούχους.
Μετά από όλα αυτά η συνταξιοδότηση, η πάταξη της φοροδιαφυγής και της μαύρης εργασίας, η κοινωνική ισότητα, μοιάζουν τουλάχιστον ανέκδοτά αν όχι εμπαιγμός του ελληνικού λαού από την κυβέρνηση.
Πώς γίνεται να ελπίσουμε σε ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα χωρίς διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, χωρίς αύξηση των πόρων για την ασφάλιση; Αν δεν ξέραμε ότι ο κύριος Κατρούγκαλός είναι βουλευτής Μεσσηνίας θα αναρωτιόμασταν σε ποια χώρα ζει και ποιανής χώρας τα συμφέροντα εξυπηρετεί, γιατί οι Έλληνες από αυτό το σχέδιο δεν έχουν τίποτα να προσδοκούν παρά μόνο τα χειρότερα. Μένει σε μας το λαό να πούμε δεν θα περάσει και να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για τη ανατροπή κάθε μνημονιακής πολιτικής.

*Στέλεχος της Λαϊκής Ενότητας Μεσσηνίας