Κυριακή, 17 Ιανουαρίου 2021 09:49

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Στο διαδίκτυο είμαστε όλοι ενήλικες»

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Στο διαδίκτυο είμαστε όλοι ενήλικες»

Αγαπητέ αρχισυντάκτη, 
                                      τα παιδιά επέστρεψαν από τις οθόνες που τα είχαμε εγκλείσει, έχοντας αποκτήσει πλέον πλήρη πρόσβαση σε ό,τι υπάρχει στο διαδίκτυο σα να ήταν ενήλικες. Με ό,τι σημαίνει αυτό. Γιατί ενώ προσπαθούμε να φυλαχτούμε από τις κακοτοπιές του διαδικτύου, μη μας «χακάρουν» τους λογαριασμούς, τα αρχεία μας και χάσουμε την περιουσία μας, αφήσαμε αφύλαχτα τα… παιδιά μας και σε πολλές περιπτώσεις πιστεύω ότι τα χάσαμε!

Δεν μπορώ να θυμηθώ πλέον πόσες και ποιες περιπτώσεις μαθητών έχω συναντήσει με εθισμό στο διαδίκτυο, έως και μισή μέρα κολλημένοι στην οθόνη. Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσοι μαθητές παρουσίασαν διαταραχές συμπεριφοράς, ελάττωση σχολικών επιδόσεων, έγιναν βίαιοι, έχασαν την κοινωνικότητά τους, κλείστηκαν στο εαυτό τους, με ολοφάνερη αιτία την «παράλληλη» ζωή τους στο διαδίκτυο. 

Σίγουρα όμως η κοινωνία μας μπορεί να θυμηθεί περιπτώσεις όπου για μαθητές που εκφόβισαν, παρενόχλησαν συναισθηματικά, λεκτικά, ακόμη και σωματικά, όλοι υποψιάζονταν πως αιτία ήταν η πλήρης, ολική και γι’ αυτό προβληματική πρόσβασή τους στο διαδικτυακό, ακατάλληλο ή και επικίνδυνο γι’ αυτούς υλικό. 

Και ενώ το ζήτημα ήταν πόσο βλέπουν τα παιδιά μας τις οθόνες, ένα νέο πρόβλημα προστέθηκε: Τί βλέπουν;

Απ’ την άλλη, μήπως είναι σίγουρο πως ένας ενήλικας μπορεί να διαχειριστεί το χρόνο που διαθέτει και την ποιότητα όσων βρίσκει στο διαδίκτυο; Τόσα και τόσα δεν ακούμε; Πώς θα βοηθηθούμε; Από ειδικούς επιστήμονες θα μου πείτε. Όμως, αγαπητέ αρχισυντάκτη, αφενός κάποια θέματα είναι «ταμπού», τα αποφεύγουμε, ίσως ακόμη και οι επιστήμονες. Αφετέρου, συχνά λέμε ότι ως επί των πλείστων οι έρευνες χειραγωγούνται – χρηματοδοτούνται. Αν η έρευνα δεν είναι ανεξάρτητη, ουσιαστική, χωρίς «ταμπού», πώς θα μάθουμε για όλα αυτά που καθημερινά και ανεπαισθήτως κατατρώνε την κοινωνία μας και ιδιαίτερα τις νέες γενιές της; 

Η δική μου εμπειρία με οδηγεί στο συμπέρασμα πως «στο διαδίκτυο όλοι είναι ενήλικες». Ακόμη κι αν δημιουργούσαμε δικλείδες ασφαλείας, τα παιδιά έχουν πλέον τόσες διεξόδους που τελικά μάλλον θα τις παρέκαμπταν. Στο διαδίκτυο τα παιδιά έχουν πρόσβαση σε ό,τι έχει και ένας ενήλικας. Ίσως και περισσότερη, λόγω της ιδιαίτερης εξοικείωσης που έχει η γενιά τους με τις νέες τεχνολογίες. 

Στην «πραγματική» ζωή, το παιδί βρίσκεται δίπλα στη ζωή των ενηλίκων, την παρακολουθεί αλλά «μέσα του» παραμένει παιδί. Στη διαδικτυακή ζωή, όπου συνδέεται μόνο του και απευθείας με το ενήλικο βίωμα, το «παιδί μέσα του», δηλητηριάζεται, ασθενεί, ίσως και να πεθαίνει. Τί γεννιέται τότε;  

 

Με εκτίμηση

Η παραπαιδαγωγός

 

Υ.Γ. Στέλνω μια πολύ χαρακτηριστική φωτογραφία (https://www.ert.gr/wp-content/uploads/2017/09/computer-kids-1.jpeg) από παλιότερο άρθρο της ΕΡΤ με αναφορά στην ιστοσελίδα http://saferinternet4kids.gr/.

 

Επιστολή μιας “παραπαιδαγωγού”: Τρεις βίδες όλες κι όλες…

Επιστολή μιας “παραπαιδαγωγού”: Χριστουγεννολούλουδα

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Ακρωτηριασμένη πόλη…

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Άσχετη από Μουσική»

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Νεκροταφείο Τραίνων»

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Στοπ» για τους ποδηλάτες

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Το «σχολείο του μέλλοντος»

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: «Σάντα Μπίλης έρχεται»!

Επιστολές μιας παραπαιδαγωγού: Μέλλον χωρίς Παρελθόν