“Η εργατική Πρωτομαγιά ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα ημέρα μνήμης και τιμής για τους διαχρονικούς αγώνες της εργατικής τάξης. Αγώνες για να αποτινάξει από πάνω της τη στυγνή εκμετάλλευση του καπιταλιστικού συστήματος, για να αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες, για να διατηρήσει και να διευρύνει κατακτήσεις και δικαιώματα. Οι διαχρονικοί και συνεχείς αγώνες της εργατικής τάξης είναι αυτοί, που πέτυχαν με αιματηρές θυσίες την καθιέρωση του 8ωρου, την Κοινωνική Ασφάλιση, την υπεράσπιση της μητρότητας, την κανονική άδεια, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αλλά και την πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της δωρεάν Υγείας, Παιδείας, Πολιτισμού κ.ά.
Η κυριαρχία σήμερα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού σε όλες τις χώρες, επιχειρεί την ανατροπή όλων των κατακτήσεων και δικαιωμάτων του προηγούμενου αιώνα και να επαναφέρει τους εργαζόμενους και τις λαϊκές τάξεις στον εργασιακό και κοινωνικό Μεσαίωνα.
Στη χώρα μας τα τελευταία 10 χρόνια οι εργαζόμενοι οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι νέοι και οι γυναίκες, όλα τα λαϊκά στρώματα βίωσαν με εφιαλτικό τρόπο τις μνημονιακές πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων, που οδήγησαν το 30% του πληθυσμού στην απόλυτη φτώχεια, την εξαθλίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι πολιτικές αυτές είχαν δραματικές επιπτώσεις στον πυρήνα του Κοινωνικού κράτους πλήττοντας καίρια τα Δημόσια και Κοινωνικά αγαθά. Η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία, η Εργασία, η Κοινωνική Ασφάλιση, τα Εργασιακά και Κοινωνικά δικαιώματα και οι Συνδικαλιστικές ελευθερίες είναι τα θύματα αυτών των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Ο αγώνας ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και φτώχειας συνεχίζεται
Από τον Αύγουστο του 2018, η χώρα εξήλθε τυπικά από την στενή εποπτεία των δανειστών και τα νεοφιλελεύθερα Μνημόνια. Στο πλαίσιο αυτό, και παρά το γεγονός ότι υπήρξαν για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια, ορισμένες θετικές παρεμβάσεις (όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, η κουτσουρεμένη επανεκκίνηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η αποφυγή μειώσεων 18% των συντάξεων), είναι αλήθεια ότι η συνολική κατάσταση της εργατικής τάξης δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς.
Παρά το κυβερνητικό αφήγημα για ανάκτηση της δημοσιονομικής κυριαρχίας της χώρας και ελευθερία κινήσεων για την εφαρμογή φιλολαϊκών πολιτικών, είναι σε όλους φανερό ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς την έγκριση των δανειστών. Η δέσμευση της Κυβέρνησης για υψηλά δημοσιονομικά πλεονάσματα, είναι εγγύηση για τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας, για τη συνέχιση της δυσβάσταχτης υπερφορολόγησης των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων, για τη συγκράτηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης σε χαμηλά επίπεδα, για την περικοπή δαπανών στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας.
Παρά τις εξαγγελίες και δεσμεύσεις της Κυβέρνησης, οι πραγματικοί μισθοί των εργαζομένων εξακολουθούν να κυμαίνονται σε μνημονιακά πλαίσια, μακριά από τις πραγματικές τους ανάγκες.
Ο καθορισμός του κατώτατου μισθού παρέμεινε στην αρμοδιότητα της εκάστοτε Κυβέρνησης με συνέπεια να έχουν ουσιαστικά καταργηθεί οι συλλογικές διαπραγματεύσεις στο κορυφαίο εθνικό επίπεδο και η ΕΓΣΣΕ να έχει καταντήσει ένα «αδειανό πουκάμισο» Η επανεκκίνηση της μεγάλης πλειοψηφίας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και η υποχρεωτικότητά τους, στην πραγματικότητα δεν είναι δυνατή και τούτο διότι η Κυβέρνηση έδωσε το δικαίωμα στους εργοδότες να μην προσκομίζουν τα μητρώα – μελών τους, εφόσον δεν το επιθυμούν. Στην αγορά εργασίας κυριαρχούν η επισφάλεια, οι εργολαβικές δουλειές, ο δανεισμός εργαζομένων, η μερική απασχόληση. Η μείωση της ανεργίας είναι μια μαγική εικόνα. Οι επικουρικές συντάξεις υπέστησαν τεράστια μείωση, όπου σε ακραίες περιπτώσεις υπερέβησαν το 50%, ενώ το ΕΚΑΣ καταργήθηκε
Οι εργοδοτικές οργανώσεις με πρωτεργάτη τον ΣΕΒ έχουν αποθρασυνθεί. Αντέδρασαν στην αύξηση του κατώτατου μισθού. Συνεχίζουν να απαιτούν μεγαλύτερη ευελιξία, καθηλωμένους μισθούς, ατομικές συμβάσεις εργασίας, κατάργηση του ΟΜΕΔ και της Διαιτησίας, μείωση ασφαλιστικών εισφορών.
Να ανατρέψουμε την απωθητική εικόνα των συνδικάτων
Απέναντι σε όλα τα παραπάνω, δυστυχώς το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα και η κορυφαία του οργάνωση η ΓΣΕΕ, βρίσκονται σε μια από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας τους. Τα πλέον πρόσφατα παραδείγματα είναι η βίαιη διάλυση των συνεδρίων σε ΟΙΥΕ και ΓΣΕΕ. Σήμερα, δυστυχώς παίζεται ένα τρισάθλιο παιχνίδι σε βάρος του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος και ιδίως σε βάρος των απλών εργαζομένων, που βλέπουν πλέον ότι τα συνδικάτα έχουν τραυματιστεί ανεπανόρθωτα, εκπέμποντας μια αποκρουστική εικόνα.
Οι ευθύνες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που απαρτίζεται από τις δυνάμεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ είναι καθοριστικές και διαχρονικές. Στη χώρα μας δομήθηκε ένας συνδικαλισμός που κατά κύριο λόγο ήταν εξαρτημένος από τις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές με μικρά περιθώρια αποκλίσεων κυρίως όταν οι κυβερνήσεις έπαιρναν τόσο αντεργατικά μέτρα που δεν μπορούσαν οι συγκεκριμένες ηγεσίες να τα καταπιούν χωρίς να εξευτελιστούν πλήρως.
Για όλα τα παραπάνω, δεν υπάρχει καμιά αμφισβήτηση, ότι ευθύνη έχουν και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και ιδίως η ηγετική του ομάδα, που πια είναι καθαρό ότι βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία από το κομματικό της κέντρο, με στόχο να τελειώσει με το πολυφωνικό, πολυτασικό, πλουραλιστικό χαρακτήρα του συνδικαλιστικού κινήματος. Και προσπαθεί να επιβάλλει πάση θυσία και με κάθε μέσο και τρόπο το δικό της κομματικό – συνδικαλιστικό νεκροταφείο.
Οι υπαρκτές και χρόνιες παθογένειες, του σ.κ., για τις οποίες είναι συνυπεύθυνες οι πλειοψηφικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ αλλά και το ΠΑΜΕ. δε λύνονται με τη βία και την τρομοκρατία, δεν λύνονται με τη διάλυση συνεδρίων και με διορισμένες διοικήσεις.
Για αυτό και πρέπει να ξεκινήσει άμεσα ένας μεγάλος και δημοκρατικός διάλογος μέσα στα συνδικάτα και μεταξύ των παρατάξεων, για τον ουσιαστικό εκδημοκρατισμό τους, την αλλαγή του προσανατολισμού και της δράσης τους. Ζητούμε να οργανωθεί το συντομότερο δυνατόν Οργανωτικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ, με κύριο ζητούμενο να υπάρξουν πραγματικά οργανωτικά μέτρα για την αντιμετώπιση των παθογενειών και των εκλογικών διαδικασιών (βάση δεδομένων για τα μέλη, καθιέρωση ηλεκτρονικού συνδικαλιστικού βιβλιάριο, ΑΜΚΑ και κάθε άλλο μέσο που θα διασφαλίζει καθαρές εκλογές).
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝΩΤΙΚΑ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
- Άμεση κατάργηση του συνόλου των αντεργατικών μνημονιακών διατάξεων. Κανένα άλλο μέτρο που θα επιβαρύνει μισθωτούς και συνταξιούχους.
- Ουσιαστικά και αποτελεσματικά μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας και ανακούφισης των ανέργων και φυσικά αξιοπρεπείς συντάξεις.
- Διασφάλιση από το κράτος της βιωσιμότητας των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης και επαναφορά των κύριων και επικουρικών συντάξεων σε επίπεδα αξιοπρεπούς διαβίωσης.
- Δίκαιο φορολογικό σύστημα.
- Άμεση κατάργηση της εμπλοκής της κρατικής εξουσίας στον προσδιορισμό του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου. Πλήρης επαναφορά της ΕΓΣΣΕ με καθορισμό του κατώτατου μισθού. Πραγματική θεσμοθέτηση της υποχρεωτικότητας των κλαδικών ΣΣΕ.
- Αποτελεσματική προστασία της πρώτης κατοικίας.
- Διατήρηση του δημοσίου χαρακτήρα των οργανισμών και επιχειρήσεων κοινωνικής ωφέλειας.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 1Η ΜΑΗ 2019
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ την Τετάρτη 1 Μαΐου 10΄΄30 πμ”.
