Στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας, στις δέκα το πρωί, θα πραγματοποιηθεί η απεργιακή συγκέντρωση Συνδικάτων της Μεσσηνίας για την Εργατική Πρωτομαγιά, ενώ, μετά την πορεία που θα ακολουθήσει και θα ολοκληρωθεί στο Μνημείων των Φονευθέντων Λιμενεργατών στις 9 Μάη 1934, θα γίνει λαϊκό γλέντι στο Πάρκο του Λιμενικού…
Επιμέλεια: Δημήτρης Κατσορίδας
Επιστημονικός Συνεργάτης ΙΝΕ-ΓΣΕΕ
Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ είναι η μοναδική επέτειος, η οποία είναι αποδεκτή από όλους τους εργαζόμενους όλων των χωρών, χρωμάτων και φυλών. Είναι μέρα παγκόσμιας διαμαρτυρίας ενάντια στην εκμετάλλευση των ανθρώπων, ενάντια σε όσους εμποδίζουν τους εργαζόμενους και όλη την κοινωνία να ζήσουν μια καλύτερη ζωή και δίνει «τη δυνατότητα στους εργάτες κάθε χώρας να αισθανθούν μέρος ενός παγκόσμιου συνόλου».
Πολλοί προσπάθησαν να παραχαράξουν το νόημα της εργατικής Πρωτομαγιάς και να την μετατρέψουν σε μέρα λουλουδιών, ενώ άλλοι κατάφεραν να την μετατρέψουν σε τυποποιημένη εκδήλωση και αργία. Όλοι εκείνοι, όμως, που απομυζούν τον ιδρώτα των εργαζομένων, αγωνιούν για το μέγεθος την μαχητικότητα και κυρίως την ενότητα των εργατικών συγκεντρώσεων.
Στην εργατική πρωτομαγιά επιτέθηκαν όλα τα καθεστώτα του κόσμου, ενώ στις ΗΠΑ θέλουν να την εξαφανίσουν, και όχι τυχαία. Εξάλλου, από εκεί ξεκίνησαν όλα.
Καθιερώθηκε το 1890, με την ευκαιρία του Διεθνούς Σοσιαλιστικού Συνεδρίου, στο Παρίσι, όπου σοσιαλιστές και συνδικαλιστές από διάφορες χώρες αποφασίζουν να καθιερωθεί η Πρωτομαγιά ως ημέρα εργατικών διεκδικήσεων σε όλες τις χώρες, αρχίζοντας από την 1η Μαΐου 1890. Η απόφαση καταλήγει: «…Θα οργανωθεί μια μεγάλη διεθνής εκδήλωση σε συγκεκριμένη ημερομηνία, με τρόπο, ώστε, συγχρόνως σε όλες τις χώρες και όλες τις πόλεις, οι εργάτες να θέτουν την ίδια μέρα στις δημόσιες αρχές τη νομοθετική μείωση της εργασίας σε 8 ώρες καθώς και την εφαρμογή των άλλων επίσης αποφάσεων του Διεθνούς Συνεδρίου του Παρισιού … Οι εργαζόμενοι όλων των εθνών θα πραγματοποιούν αυτήν την εκδήλωση στις συνθήκες που τους επιβάλλονται από την ειδική κατάσταση της χώρας τους».
Στην Ελλάδα, η εργατική πρωτομαγιά γιορτάζεται από την πρώτη στιγμή, από τότε που καθιερώθηκε με απόφαση της Β΄ Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Ας δούμε, όμως, εν τάχει, κάποιες βασικές πρωτομαγιάτικες εργατικές απεργίες, στην Ελλάδα:
1891: Την Πρωτομαγιά ο Σταύρος Καλλέργης και άλλοι 12 σοσιαλιστές φωτογραφήθηκαν μαζί «σαν συμβολική συμμετοχή στην παγκόσμιο επέτειο και διαμαρτυρία των εργατών».
1892: Την Πρωτομαγιά περίπου 30 σοσιαλιστές με επικεφαλής τον Σταύρο Καλλέργη «συγκεντρώθηκαν στο χώρο του Σταδίου και διαμαρτυρήθηκαν κατά του πλουτοκρατικού αθλίου συστήματος».
1893: Η πρώτη μεγάλη και δημόσια εκδήλωση των εργατών και σοσιαλιστών στην Ελλάδα αφιερωμένη στην Πρωτομαγιά. Συγκεντρώθηκαν, περίπου, 500 άτομα στο αρχαίο στάδιο πίσω από το Ζάππειο.
Υπέγραψαν ψήφισμα το οποίο αναφέρει: «1.Την Κυριακή καθ’ όλην την ημέρα να κλείνουν τα καταστήματα 2. Να περιορισθεί η εργασία των εργατών εις οκτώ ώρας από δώδεκα που εργάζονται 3. Οι εν τη εργασία παθόντες εργάται να συντρέχωνται υπό του Κράτους και των συναδέλφων των».
1894: Η Πρωτομαγιά εορτάστηκε από τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο και την ομάδα του Πλάτωνος Δρακούλη. Περισσότερα από 1.000 άτομα συμμετείχαν με κόκκινες κονκάρδες.
1909: Η Πρωτομαγιά γιορτάστηκε στη Θεσσαλονίκη, η οποία ήταν ακόμη υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
1911: Η Πρωτομαγιά του 1911 γιορτάστηκε στη Θεσσαλονίκη με μεγαλοπρέπεια. Έλαβαν μέρος Ισραηλίτες, Βούλγαροι, Έλληνες και Τούρκοι. Η Διεθνής τραγουδήθηκε, ταυτόχρονα, σε διάφορες γλώσσες. 12.000 απήργησαν, 7.000 παρέλασαν. Οι αρχές επενέβησαν και έγιναν συλλήψεις.
1919: Η Πρωτομαγιά γιορτάστηκε στις μεγάλες πόλεις της χώρας εκτός από Αθήνα και Πειραιά, όπου απαγορεύτηκε κάθε συγκέντρωση. Πραγματοποιείται η πρώτη διάσπαση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ).
1921: Στις 18 Απριλίου 1921 έγιναν οι εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς στη Θεσσαλονίκη. Οι αρχές είχαν απαγορεύσει όλες τις συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις. Με έκκληση του ΣΕΚΕ και των σωματείων, οι εργάτες κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις και γίνονται συγκρούσεις με την αστυνομία. Οι αρχές κήρυξαν στρατιωτικό νόμο.
1923: Η Πρωτομαγιά γιορτάζεται στον Άγιο Γιάννη τον Ρέντη. Κύρια αιτήματα: αυξήσεις μισθών, εφαρμογή 8ώρου και δημιουργία Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας.
1924: Την Πρωτομαγιά του 1924 ισχύει στρατιωτικός νόμος. Παρά την απαγόρευση, εργάτες συγκεντρώνονται στο κτίριο του Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών (πλατεία Κοτζιά). Γίνονται συμπλοκές. Σκοτώνεται ένας εργάτης και τραυματίζονται 12. Τραυματίζονται και 5 στρατιώτες. Γίνονται πολλές συλλήψεις.
1926: Η Πρωτομαγιά μετετέθη να εορτασθεί στις 4 Μαΐου, ημέρα Τρίτη. Πόντιοι κομμουνιστές εργάτες έψαλλαν για πρώτη φορά τον ύμνο της Διεθνούς σε ποντιακή διάλεκτο.
1936: Πανεργατική εξέγερση στη Θεσσαλονίκη και κήρυξη πανεργατικής απεργίας. Οι αιτίες της εξέγερσης ήταν η ακρίβεια στα ήδη πρώτης ανάγκης, οι χαμηλοί μισθοί, τα αλλεπάλληλα οικονομικά σκάνδαλα που τροφοδοτούσαν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, καθώς επίσης η αυταρχική συμπεριφορά του κράτους και της Αστυνομίας απέναντι στα χρόνια εργατικά αιτήματα. Όμως, η σπίθα άναψε από τον κλάδο των καπνεργατών, ο οποίος αντιμετώπιζε εκτεταμένη ανεργία[1] και είχε ξεκινήσει απεργία από τις 29 Απριλίου. Με τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς η απεργία των καπνεργατών επεκτείνεται στις Σέρρες, στη Δράμα, στην Ξάνθη, στον Λαγκαδά, στον Βόλο και στην Καρδίτσα. Η εξέγερση, η οποία γενικεύεται, φαίνεται τελικά ως η μόνη λύση για τα φτωχά εργατικά-λαϊκά στρώματα. Στις 9 Μαΐου κηρύσσεται η μεγάλη γενική απεργία στη Θεσσαλονίκη, ενώ τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους απεργούς. Τελικά, η εξέγερση καταστέλλεται βίαια με 12 νεκρούς (κατ’ άλλους 16) και δεκάδες τραυματίες εργάτες και εργάτριες.[2] Οι δολοφονίες των εργατών ήταν η έμπνευση του Ρίτσου για να γράψει τον «Επιτάφιο». Στις 4 Αυγούστου, του ίδιου έτους, γίνεται η δικτατορία του Μεταξά. Κρατικοποιούνται οι εργατικές οργανώσεις και απαγορεύονται οι εκδηλώσεις και οι συγκεντρώσεις.
1942: Οι αρχές Κατοχής απαγόρευσαν κάθε εκδήλωση για την Πρωτομαγιά. Όμως, 1.500 εργάτες τεσσάρων μηχανουργείων του Πειραιά, καθώς και οι εργαζόμενοι του εργοστασίου σιγαρέτων Παπαστράτου κατέβηκαν σε απεργία. Στάση εργασίας έγινε και στους Σιδηροδρομικούς.
1943: Εκδηλώσεις για την Πρωτομαγιά έγιναν σε πολλές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, παρά τις απαγορεύσεις από την Κατοχική κυβέρνηση. Επίσης, πραγματοποιήθηκαν μερικές "πεταχτές" συγκεντρώσεις στα γρήγορα με ένα μικρό λόγο σε αγορά ή σε άλλο μέρος με κόσμο.
1944: Η τραγικότερη από όλες τις Πρωτομαγιές. Πλησιάζει το τέλος της Κατοχής. Την Πρωτομαγιά του 1944 εκτελούνται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 κρατούμενοι.
1945: Η συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη, 10 Μαΐου το πρωί, στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ήταν η πρώτη δημόσια συγκέντρωση μετά την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά του 1944. Μαζεύτηκαν, περίπου, 40.000 άτομα. Αριθμός που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη.
Αρχίζει μια περίοδος για τα συνδικάτα, που χαρακτηρίζεται από:
αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις,
κρατικές-αστυνομικές παρεμβάσεις,
έλεγχο του επίσημου συνδικαλισμού από τον εργατοπατερισμό,
πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων,
διώξεις,
εξορίες,
φυλακίσεις συνδικαλιστών,
περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών,
λειτουργία του συνδικαλιστικού τμήματος της Ασφάλειας,
εργοδοτική τρομοκρατία,
διαγραφή από τη δύναμη της ΓΣΕΕ όσων συνδικαλιστικών οργανώσεων επηρεάζονται από την Αριστερά.
Σε αρκετές περιπτώσεις τα διαγραμμένα σωματεία από την ΓΣΕΕ ή και αυτά που δεν συμφωνούν μαζί της, δημιουργούν οριζόντιες μορφές συνεργασίας και συντονισμού.
Ο Δημήτρης Κατσορίδας μίλησε την Τετάρτη 26 Απριλίου 2023 σε εκδήλωση του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ Μεσσηνίας και του Κοινωνικού Πολυκέντρου στην Καλαμάτα για την ιστορία του Εργατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος στην Ελλάδα
1960: Είναι η πρώτη ενωτική πρωτομαγιά και η πρώτη ανοιχτή εκδήλωση μετά το 1947, παρά την άρνηση της κυβέρνησης (ΕΡΕ) να δώσει άδεια.
Η αστυνομία επιτίθεται στους διαδηλωτές. Αποτέλεσμα: δεκάδες τραυματίες.
Εκείνη την περίοδο φαίνεται ότι κάτι πάει να αλλάξει (άνοδος της ΕΔΑ, μαχητικότητα των οικοδόμων, ίδρυση το 1962 της Κίνησης των 115, αύξηση των απεργιακών αγώνων, Ιουλιανά του 1965 κλπ). Ανάκαμψη του εργατικού κινήματος.
1963: Για πρώτη φορά, από το 1946, δόθηκε άδεια συγκέντρωσης του εορτασμού της πρωτομαγιάς σε ανοιχτό χώρο, στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Τη συγκέντρωση συγκάλεσαν 82 σωματεία, που ήταν σε αντίθεση με την ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Η συμμετοχή ήταν μεγάλη (20.000 εργαζόμενοι).
Αυτή την περίοδο οι συγκεντρώσεις είναι μαζικές και ενθουσιώδεις. Δείχνουν την αλλαγή του πολιτικού κλίματος. Αυτή η δραστηριότητα διακόπτεται με τη δικτατορία της 21ης Απριλίου.
Με τον Νόμο 380/1968, η δικτατορία μετατρέπει την εργατική πρωτομαγιά σε υποχρεωτική αργία.
1975: Πραγματοποιείται η πρώτη μεγάλη, μετά τη δικτατορία, πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση. Ο εορτασμός ήταν ενωτικός.
1978: Με απόφαση των αριστερών συνδικαλιστικών παρατάξεων (ΠΑΣΚΕ, ΕΣΑΚ-Σ, ΑΕΜ) γίνεται χωριστή συγκέντρωση σε σχέση με τη ΓΣΕΕ.
Βασικός λόγος η άρνηση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ να προχωρήσει στον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος και στην εφαρμογή του αναλογικού συστήματος εκλογών.
1982: Μεγάλη ενωτική συγκέντρωση στο Πεδίον του Άρεως.
Ψηφίζεται ο Ν.1264, καταργώντας τον Νόμο 330/76.
1986: Χωριστή πρωτομαγιά, εξαιτίας νέας κρίση στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (περιορισμός της ΑΤΑ, περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, αυξήσεις τιμολογίων ΔΕΚΟ) προκαλούν απεργιακούς αγώνες.
Σημειώνονται σημαντικές μεταβολές στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος. Αλλάζουν οι συσχετισμοί δύναμης στο εσωτερικό της ΓΣΕΕ. Η πλειοψηφία περνά στην Αριστερά.
Δικαστική απόφαση ανατρέπει την εκλεγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ. Διορίζεται νέα μονοπαραταξιακή από στελέχη της ΠΑΣΚΕ. Η συνδικαλιστική αντιπολίτευση αρνήθηκε να μπει στη διορισμένη διοίκηση.
Επέρχεται διάσπαση στον συνδικαλιστικό χώρο.
Αποκατάσταση της ενότητας του συνδικαλιστικού κινήματος επέρχεται το 1989, στο 25ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ.
1989 έως σήμερα: Από το 1989 και μετά, οι συγκεντρώσεις είναι ενωτικές.
Αρχίζει να παρουσιάζεται κάμψη των συγκεντρώσεων της πρωτομαγιάς.
Αρχίζουν να αποδομούνται οι εργασιακές σχέσεις.
Η κατάσταση επιτείνεται από τις χωριστές συγκεντρώσεις.
Από το 2010 εντείνεται η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού. Ασφυκτικός έλεγχος από το Δ.Ν.Τ. και τα Μνημόνια.
Σε αυτές τις συνθήκες η αποκατάσταση της ενότητας της εργατικής τάξης και η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος είναι βασικές προϋποθέσεις, προκειμένου να αντιμετωπισθεί η επίθεση των κρατούντων
1η ΜΑΗ: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ και ΑΓΩΝΑ
[1] Να επισημάνουμε ότι ο κλάδος των καπνεργατών αποτελούσε το πιο πολυάριθμο τμήμα της εργατικής τάξης εκείνη την εποχή. Στη Θεσσαλονίκη ξεπερνούσαν τις 10.000, είχαν υψηλό βαθμό οργάνωσης και πολύ αναπτυγμένο το αίσθημα της αλληλεγγύης με τα άλλα σωματεία. Όσον αφορά τη σύνθεσή τους αναφέρεται ότι το 70% ήταν γυναίκες και οι μισοί, περίπου, ήταν Εβραίοι, ενώ στην πλειονότητά τους βρίσκονταν κάτω από την επιρροή του ΚΚΕ. Τα στοιχεία αναφέρονται στο Κ. Τενεκετζής, «Η κοινωνική διαστρωμάτωση των εργαζομένων και οι συνδικαλιστικές τους διεκδικήσεις στην περίοδο του Μεσοπολέμου», περιοδικό Επιθεώρηση Εργασιακών Σχέσεων, Ιούλιος 2003, τεύχος 31.
[2] Δες Δ. Κατσορίδας, Βασικοί σταθμοί του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα 1870-2001, εκδόσεις ΑΡΙΣΤΟΣ/ΓΣΕΕ, Αθήνα 2008, σελ. 76-88.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΤΟΥΜΑΝΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ
“ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και λοιποί πρόθυμοι συμφωνούν στα μεγάλα, αυτά που αφορούν την ίδια τη ζωή των εργαζομένων, που γίνεται μέρα με την μέρα και χειρότερη” τόνισαν, μεταξύ άλλων, σε περιοδεία τους στους εργαζόμενους στο εργοτάξιο της ΤΕΜΕΣ στου Ρωμανού, το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας, Νίκος Κουτουμάνος και το μέλος της Τομεακής Επιτροπής Μεσσηνίας του ΚΚΕ, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων, Παναγιώτης Καράμπελας...
Γραφείο τύπου ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Μεσσηνίας
137 χρόνια μετά τον ηρωικό αγώνα των εργατών στο Σικάγο τον Μάη του 1886, τιμούμε τους ηρωικούς αγώνες και τις θυσίες των εργαζομένων στον τόπο μας και σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Τους κρατάμε ζωντανούς στη μνήμη και την καρδιά μας, είναι πάντα επίκαιροι και εμπνέουν τους σημερινούς αγώνες για εργασιακά δικαιώματα, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία. Το μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς είναι μήνυμα αλληλεγγύης και αγώνα απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που υπηρετούν τα κέρδη των λίγων υποβαθμίζοντας τη ζωή των πολλών. Του αγώνα για εργασία με δικαιώματα, για κοινωνική δικαιοσύνη, για βιώσιμη ανάπτυξη με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Τα αιτήματα του Εργατικού Κινήματος, όπως εκφράζονται μέσα από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, για την Εργατική Πρωτομαγιά παρουσίασαν σήμερα σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας, Σωτήρης Τσώνης και οι εκπρόσωποι του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ, Κώστας Γαλιώτος και Δημήτρης Πράττης, ο οποίος είναι και μέλος του Συλλόγου των εφοριακών υπαλλήλων. Κυρίαρχα αιτήματα είναι η κατάργηση των αντεργατικών νόμων, όπως και η διαλεύκανση των αιτιών του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη και η εξασφάλιση της συγκοινωνίας των εργαζομένων, των φοιτητών και όλων των πολιτών με ασφάλεια. Οι εκπρόσωποι του Εργατικού Κέντρου και του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ κάλεσαν τους εργαζομένους στην απεργιακή εκδήλωση για την Πρωτομαγιά, που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα στις 10.30 το πρωί μπροστά στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας…
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ
“Τίποτα δεν χαρίζεται, τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς αγώνα!” Αυτό το μήνυμα βγήκε από την πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης στην Καλαμάτα, ενόψει της Εργατικής Πρωτομαγιάς, για την ιστορία του Εργατικού Κινήματος της Ελλάδας και για την εξέγερση των εργαζομένων στο λιμάνι της Καλαμάτας, το Μάη του 1934. Ήταν από τις λίγες εκείνες εκδηλώσεις που μέχρι να τελειώσουν σχεδόν κανείς δεν φεύγει, γιατί οι ομιλητές έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού και αγγίξει τα συναισθήματά του…
ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΟ REX ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΔΥ
Κάλεσμα στους νέους και τους εργαζόμενους της Καλαμάτας να παρακολουθήσουν την εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 26 Απριλίου 2023 για το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα και στην Καλαμάτα και την εξέγερση των λιμενεργατών και μυλεργατών στο λιμάνι της Μεσσηνιακής πρωτεύουσας τον Μάη του 1934, απευθύνει το Νομαρχιακό Τμήμα Μεσσηνίας της ΑΔΕΔΥ. Είναι εκδήλωση με ειδικούς ομιλητές και εντάσσεται στον εορτασμό της επετείου της Εργατικής Πρωτομαγιάς…
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΑΠΡΙΛΗ
Εργαζόμενοι του εκπλειστηριασμένου αλλά υπό κατάληψη και αυτοδιαχείριση εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ θα βρίσκονται την Παρασκευή στην Καλαμάτα, στο Αντιφασιστικό Στέκι (Ηφαίστου 4, Ιστορικό Κέντρο) για να συζητήσουν με κόσμο που στέκεται αλληλέγγυος στον αγώνα τους. Τους εργαζόμενους έχει προσκαλέσει η Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας και η συνάντηση θα γίνει στις 8.30 το βράδυ…
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΠΟΤΩΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
«Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων στην EMFI(πρώην ΕΒΓΑ) που διεκδικούν μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής τους. Πριν μερικές μέρες έχασε την ζωή του ένας συνάδελφος στο συγκεκριμένο εργοστάσιο και προστίθεται στην λίστα με νεκρούς εργάτες εν ώρα εργασίας πανελλαδικά που συνεχώς μεγαλώνει. Η εντατικοποίηση έχει χτυπήσει κόκκινο, δεν γίνονται οι απαραίτητες συντηρήσεις στα μηχανήματα και πολλοί συνάδελφοι αντιμετωπίζουν μυοσκελετικά και άλλα προβλήματα υγείας, ενώ άλλοι παραιτούνται προκειμένου να προστατεύσουν την υγεία τους.
Μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα έφυγε από τη ζωή ο Παναγιώτης Φαββατάς, άνθρωπος με το “Α” κεφαλαίο και αγωνιστής με το “Α” κεφαλαίο. Ήταν μόνο 63 ετών. Πέθανε κυριολεκτικά στις επάλξεις, έχοντας δικαιωθεί για την μη σύννομη απόλυσή του από το ίδρυμα της Μητρόπολης Μεσσηνίας “Η Στέγη της Εκκλησίας” αλλά συνεχίζοντας τον αγώνα για να δικαιωθούν όλοι οι άδικα απολυμένοι.
