Παρασκευή, 10 Νοεμβρίου 2017 15:00

Πέθανε στο Παρίσι ο καταγόμενος από τη Θουρία Κώστας Βεργόπουλος

Ο Κώστας Βεργόπουλος σε παρουσίαση βιβλίου του στο Καφέ Σινέ στην Καλαμάτα, με τον Θανάση Παντέ Ο Κώστας Βεργόπουλος σε παρουσίαση βιβλίου του στο Καφέ Σινέ στην Καλαμάτα, με τον Θανάση Παντέ

ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ 
Στο Παρίσι, σε ηλικία 75 ετών, πέθανε ο καταγόμενος από τη Θουρία οικονομολόγος, διανοητής και συγγραφέας, Κώστας Βεργόπουλος, ο οποίος καταγόταν από τη Θουρία και πάντα επισκεπτόταν την Καλαμάτα και άλλες περιοχές της Μεσσηνίας για την παρουσίαση των βιβλίων του…

Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οικονομικά στη Σορβόννη, στην οποία αναγορεύθηκε διδάκτορας. Από το 2002 είχε τη θέση καθηγητή οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Παρίσι 8.

Παράλληλα, εργάστηκε ως εμπειρογνώμονας στον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ υπήρξε και διευθυντής του προγράμματος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τη Μεσόγειο (UNITAR), καθώς και μέλος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων για την απορρύθμιση και την ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη. Την περίοδο 1997-1999 διετέλεσε επικεφαλής του Vision Group του ASEM, το οποίο είχε σκοπό την τόνωση των δεσμών και της συνεργασίας Ευρώπης-Ασίας, και επίσης ήταν μέλος του συμβουλίου του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.

Μεταξύ των βιβλίων που είχε συγγράψει ήταν:

Το αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα, 1975.

Εθνισμός και οικονομική ανάπτυξη, 1993.

Κράτος και οικονομική πολιτική στον 19ο αιώνα, 1994.

Παγκοσμιοποίηση, η μεγάλη χίμαιρα, 1999.

Ποιος φοβάται την Ευρώπη – Ανατομία ενός μύθου, 2000

Το μεγάλο ρήγμα, 2007.

Η ανάρμοστη σχέση, 2012.

Το μαύρο και το κόκκινο, 2014.

Η νέα παγκόσμια αναταραχή, 2017.

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

Σε συλλυπητήριο μήνυμα του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα σημειώνονται τα εξής: «Ένας σημαντικός στοχαστής και επιστήμονας, ένας από τους τελευταίους μεγάλους διανοούμενους της αριστεράς, ο Κώστας Βεργόπουλος, δεν είναι πια ανάμεσά μας.

Είναι βέβαιο ότι θα μας λείψει η οξυδερκής του ανάλυση, η αγωνιώδης ματιά του στην εξέλιξη της ταξικής πάλης και στη διαμόρφωση των νέων παγκόσμιων αντιθέσεων, η έγνοια του για τις νίκες, αλλά και τις ήττες, των κοινωνικών κινημάτων και της αριστεράς, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο.

Μας παρηγορεί ότι αφήνει πίσω του ένα σπουδαίο έργο, παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, αλλά και την έντονη ανάμνηση, για όσους τον γνωρίσαμε, της διαρκούς και έμφυτης αισιοδοξίας και της σκέψης και της βούλησης που τον διέκριναν.

Τα θερμά μου συλλυπητήρια, στην οικογένεια, στους φίλους και στους συντρόφους του».