Της Μαρίας Νίκα 
Σπούδασε Οικονομικά, έκανε μεταπτυχιακό στο Μάρκετινγκ και είχε μόλις ξεκινήσει την καριέρα της στον τομέα των εξαγωγών, όταν ήρθε η κρίση και έμεινε χωρίς δουλειά. Τότε πήρε την απόφαση να αναλάβει το παντοπωλείο της οικογένειάς της και να συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε ο παππούς της πριν από 60 περίπου χρόνια…

Η Σεβαστή Σκούλικα αγαπάει τη δουλειά της και έχει σχέδια για το μέλλον. Θέλει να εξελίξει όσο μπορεί το «Μπακάλικο της Σεβαστής» - έτσι το έχει ονομάσει - διατηρώντας ταυτόχρονα τον παραδοσιακό χαρακτήρα και την ιστορία του. Κράτησε λοιπόν την παλιά ζυγαριά του παππού, την οποία έκανε και λογότυπο, αλλά άνοιξε και σελίδα στο facebook, ενώ ετοιμάζει και e-shop για τους πιο μακρινούς φίλους των προϊόντων της.

Στις Γουλιμίδες
Το μπακάλικο βρίσκεται στις Γουλιμίδες, πίσω από το παλιό Νοσοκομείο Καλαμάτας, απέναντι από τις γραμμές του τρένου. Εκεί συναντήσαμε τη Σεβαστή ένα κρύο μεσημέρι, παραμονή των Θεοφανείων. Η κουβέντα μας όλο και διακοπτόταν από κάποιον πελάτη που έμπαινε να ψωνίσει πότε φέτα, πότε λίγες σαρδέλες, πότε φρεσκοτριμμένη μυτζήθρα για τα μακαρόνια…
«Το κατάστημα είναι εδώ από το 1954. Το άνοιξε ο παππούς μου, το συνέχισε ο μπαμπάς και τώρα εγώ, τρίτη γενιά. Ελπίζω να συνεχιστεί για τέταρτη και πέμπτη» μας είπε η Σεβαστή.
«Σπούδασα στην Πάτρα στο Οικονομικών Επιστημών και ύστερα έκανα ένα μεταπτυχιακό στο Μάρκετινγκ. Δούλεψα τρία χρόνια σε μια εταιρεία με ελιές και λάδια σαν υπεύθυνη εξαγωγών, αλλά ξεκίνησε η κρίση, έμεινα χωρίς δουλειά και βρέθηκα στο μαγαζί. Το έχω όμως αγαπήσει, έχω μεγαλώσει εδώ. Και δεν είναι άσχετο με τις σπουδές μου. Έχει να κάνει με το εμπόριο που μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει επίσης που συνεχίζω κάτι το οποίο ξεκίνησε ο παππούς και συνέχισε ο πατέρας μου. Για μένα ήταν πολύ φυσιολογικό το να έρθω να δουλέψω στο μαγαζί από τη στιγμή που είχα μείνει χωρίς δουλειά. Οι γονείς μου στην αρχή ήταν επιφυλακτικοί, αλλά είδαν ότι μου άρεσε και με βοήθησαν. Ακόμη με βοηθούν, η επιχείρηση είναι οικογενειακή».

Μεσσηνιακά προϊόντα
Στο «Μπακάλικο της Σεβαστής» θα βρει κανείς ντόπια τυριά (φέτα, σφέλα, μυτζήθρα, κεφαλογραβιέρα), λουκάνικο και παστό παραδοσιακά της Καλαμάτας, αυγά χωριάτικα, φρέσκα φρούτα και λαχανικά, τα περισσότερα μεσσηνιακά, μανιάτικα χειροποίητα ζυμαρικά και παξιμάδια, χύμα εκλεκτά μπαχαρικά όλων των ειδών, το φημισμένο βαλσαμικό ξύδι της Καλαμάτας, μεσσηνιακά κρασιά, ελληνικά όσπρια ποιότητας και ρύζι Μεσσηνίας, μέλι Ταϋγέτου κ.ά.
«Προσπαθώ να ανακαλύπτω μικρούς παραγωγούς με ωραία προϊόντα, γιατί μου αρέσει το διαφορετικό και το ποιοτικό και πιστεύω ότι αρέσει και στον κόσμο. Αν έχεις όρεξη, βρίσκεις παραγωγούς με μεράκι» παρατηρεί η Σεβαστή.
Στην εποχή της οικονομικής κρίσης, όμως, ο κόσμος στηρίζει τα μικρά μαγαζιά; «Ο κόσμος δυσκολεύεται πολύ, ωστόσο υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που προτιμούν να πάρουν λιγότερη ποσότητα, αλλά να ξέρουν ότι αυτό που παίρνουν είναι ποιοτικά καλό, άριστο. Βλέπω οικογένειες που ψωνίζουν ακόμη τα τυριά τους από εμάς, επειδή ξέρουν ότι είναι ντόπια, ή τη μαναβική. Βέβαια, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, θα πάνε και στο φθηνό λόγω μειωμένου εισοδήματος. Αλλά εντάξει, πάμε καλά, δε θέλουμε να μεμψιμοιρούμε. Πιστεύουμε ότι αργά ή γρήγορα θα ανακάμψει η κατάσταση. Μακάρι να είναι γρήγορα».

Aνθρώπινα μαγαζιά
Και τι άνθρωποι ψωνίζουν από το μπακάλικο; «Υπάρχουν πελάτες μεγάλης ηλικίας που να φανταστείς ήταν και πελάτες του παππού μου. Πολλοί θυμούνται από τότε το μαγαζί και μου λένε ωραίες ιστορίες ή μνημονεύουν τον παππού. Μου αρέσει που ακούω καλά λόγια για τον παππού μου ο οποίος δεν είναι πλέον στη ζωή. Είναι όμως και νέος κόσμος που μαθαίνει το μαγαζί σιγά σιγά. Περισσότερο της γειτονιάς άνθρωποι και όσοι μένουν κοντά και περνάνε από εδώ. Πάντα ήταν το μπακάλικο της γειτονιάς. Στα χρόνια του παππού μου είχε το μοναδικό τηλέφωνο στην περιοχή. Όταν “χτυπούσε” και ζητούσαν κάποια γειτόνισσα, έλεγαν ξαναπάρτε σε πέντε λεπτά, έτρεχε ο πατέρας μου - πιτσιρικάς τότε - φώναζε τη γειτόνισσα κι ερχόταν…».
Ωστόσο, η Σεβαστή έχει καταφέρει να κάνει γνωστό το μπακάλικό της και πέρα από τη γειτονιά του, με γνωστούς μαγείρους να το έχουν επισκεφθεί όπως ο Βασίλης Καλλίδης ή ο Ανδρέας Λαγός.
«Ο Βασίλης Καλλίδης είχε έρθει στην Καλαμάτα να παρουσιάσει ένα βιβλίο του. Βρέθηκα λοιπόν στην παρουσίαση και πήγα να τον γνωρίσω. Του συστήθηκα και μόλις άκουσε ότι μια νέα κοπέλα ασχολείται με ένα μπακάλικο που υπάρχει 60 χρόνια, αμέσως μου είπε ότι θα ερχόταν να το επισκεφθεί. Το ίδιο έγινε και με τον Ανδρέα Λαγό».
Η κουβέντα μας διακόπτεται ξανά. Ένας ηλικιωμένος κύριος, γείτονας, μπαίνει στο μαγαζί, κάθεται για δυο λεπτά, χαιρετά και φεύγει. «Ο κύριος Γιώργος πέρασε απλώς για να πει ένα γεια. Η ανθρώπινη επαφή είναι σημαντική στις μέρες μας. Το μαγαζί σου παρέχει αυτή την καθημερινή επικοινωνία κι εμένα μου αρέσει πάρα πολύ να επικοινωνώ με τους ανθρώπους. Κι ας περάσει να πει ένα γεια, δεν είναι ανάγκη να ψωνίσει. Είναι όμορφο να ανταλλάσεις ένα χαμόγελο, μπορεί να ακούσεις και τον πόνο του άλλου… Από παλιά τα μπακάλικα της γειτονιάς ήταν χώρος συνεύρεσης των ανθρώπων. Είναι ανθρώπινα αυτά τα μικρά μαγαζιά και πιστεύω ότι πρέπει να τα στηρίξουμε για να συνεχίσουν να υπάρχουν».

Και e-shop!
Και το μέλλον, πώς το φαντάζεται η Σεβαστή; «Με φαντάζομαι εδώ στο μαγαζί, αλλά να εξελίσσομαι κιόλας, να είμαι δημιουργική και παραγωγική. Να βρίσκω καινούργιους παραγωγούς, να φέρνω και νέα προϊόντα. Δε θέλω να επαναπαύομαι. Τώρα ετοιμάζω ένα e-shop, ώστε και άνθρωποι που ζουν εκτός Καλαμάτας να μπορούν να παραγγείλουν πράγματα από το μπακάλικο. Έχουμε ποιοτικά μεσσηνιακά προϊόντα και αξίζει να στηρίξουμε τους ντόπιους παραγωγούς μας».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

1 Η παλιά ζυγαριά του παππού έγινε το λογότυπο του μαγαζιού

2 Ελληνικά όσπρια ποιότητας

3 Πράσινα φασόλια Μεσσηνίας

4 Η Σεβαστή με τον Βασίλη Καλλίδη έξω από το μπακάλικο

5 Με τον Ανδρέα Λαγό

6 Ρύζι Καρολίνα από τη Μεσσηνία

7 Λουκάνικο παραδοσιακό καλαματιανό

8 Ο παππούς της Σεβαστής, Γιώργος Σκούλικας, με την οικογένειά του, στην είσοδο του μπακάλικου