Όπως σημειώνει ο ίδιος, “ο πικτοριαλισμός αντιπαρατίθεται στο ρεύμα της “καθαρής φωτογραφίας”, επικεντρώνεται στην ομορφιά του αντικειμένου, στην πρόσκληση συναισθήματος και έμπνευσης και όχι στην τεκμηρίωση του κόσμου όπως είναι.

Στα μέσα του 19ου αιώνα πολλοί ζωγράφοι είδαν στη φωτογραφία έναν ανταγωνιστή κι άρχισαν να δουλεύουν ακόμη πιο αφαιρετικά, μακριά από την παραστατικότητα.

Την ίδια εποχή αρκετοί φωτογράφοι ξεκίνησαν να ακολουθούν μια ζωγραφική αισθητική με σκοπό να διαχωριστεί η φωτογραφία ως μορφή τέχνης από τη φωτογραφία που χρησιμοποιείται για διάφορους επιστημονικούς και καταγραφικούς σκοπούς (ντοκουμέντο).

Άρχισαν να «ζωγραφίζουν» δημιουργώντας κουνημένες φωτογραφίες, θαμπές εκτός εστίασης ή μέσα από ένα πλέγμα, φωτομοντάζ με κόλληση πολλών αρνητικών, ρετούς με αρκετό κόκκο κ.ά. Σε αυτή την προσπάθεια τους στήριξε και το κίνημα του ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική. Άρχισαν να γίνονται εκθέσεις φωτογραφίας σε γκαλερί μαζί με έργα ζωγραφικής.

Προπομπός του κινήματος μπορεί να θεωρηθεί ο Henry Peach Robinson (Εξέδωσε το 1869 το βιβλίο «Pictorial effect in photography»).

Η παρούσα έκθεση αποτελεί μια ταπεινή προσπάθεια έκφρασης, εμπνευσμένη από τις αρχές του πρώτου αυτού καλλιτεχνικού ρεύματος στην φωτογραφία”.