Σε μια θάλασσα γεμάτη,

με κάθε λογής ρεχάτι.

Εορτάζει η εξουσία,

με όλη της την παρρησία.

Βρε δημότες ‘γω για σας!,

φιέστες κάνω ο κερατάς.

Και ‘βαλα μες’ το λιμάνι,

βάρκες τίγκα στο λιβάνι.

Κάλεσα και ένα σωρό,

όλο τούτο το βουρκολιό.

Να γεμίσει και το μάτι,

του πιο δύσπιστου χωριάτη.

Λόγο, ίδιο επαναστάτη,

κάντε εσείς το Χατζηαβάτη.

Σε  ’να έναστρο ουρανό,

κάψαμε και τον οχτρό.

Τα λεφτά σας παν’ καλά,

θα μας μάθουν στα κονγκά.

Να αυξηθεί ο τουρισμός,

ε ρε μάσες ο φτωχός.

Τι την θες την κριτική,

είναι η ζωή  μικρή.

Και γεμάτη θάματα,

άρτους και θεάματα.