20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2019 ΚΥΡΙΑΚΗ
11.00 π.μ.
Shut up and play the piano | by Philipp Jedicke (82')
OΤσίλι Γκονζάλες είναι ένας βραβευμένος με Grammy συνθέτης, βιρτουόζος πιανίστας και αρτίστας. Ενας συνθέτης που κινείται μεταξύ ραπ, electro και σόλο πιάνο, αυτός ο ξεχωριστός ερμηνευτής αυτοπροσκλήθηκε στον κόσμο της κλασικής μουσικής. Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης εμπνέει και συνεργάζεται με τους Feist, Jarvis Cocker, Peaches, Daft Punk και Drake. Η αλλαγή φαίνεται να είναι η μόνη σταθερά στο ταξίδι του Γκονζάλες. Κάθε φορά που το ακροατήριό του νομίζει ότι τελικά τον κατάλαβε, κάνει μια ριζική κίνηση και ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Το κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ «Σκάσε και παίξε πιάνο» ακολουθεί τον Γκονζάλες από τη γενέτειρά του του, τον Καναδά, στο underground Βερολίνο στα τέλη της δεκαετίας του 90, και μέσω του Παρισιού στις μεγάλες αίθουσες Φιλαρμονικής ανά τον κόσμο, ενώ βουτά βαθιά στην αμφίπλευρη σκηνική περσόνα του Γκονζάλες, όπου η αυτο-αμφιβολία και η μεγαλομανία είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο παιχνιδιάρικος χαρακτήρας του είναι κάτι που φαίνεται έντονα στην ταινία. Χρησιμοποιώντας το εκτενές αρχείο βίντεο του Γκονζάλες με έναν μάλλον ανορθόδοξο τρόπο, το «Σκάσε και παίξε πιάνο» εξερευνά τον χαρακτήρα του του σε συνάρτηση με τις πρόσφατες καταιγιστικές συνεντεύξεις του σε συνδυασμό με σκηνές από συναυλίες διαφορετικών χρονικών περιόδων. Πραγματικότητα και φαντασία ξεδιπλώνονται μαζί καθώς ξεκινάμε ένα ταξίδι στον κόσμο του Τσίλι Γκονζάλες».
ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
1.00 μ.μ.
Επιστροφή στην κορυφή | Στρατής Χατζηελενούδας 95’
O Λεωνίδας, ένας 33χρονος πανκ με παραπληγία, και η παρέα του θέλουν να ανέβουν στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου. Τελικά για ποιον θα είναι πιο δύσκολο;
Το ντοκιμαντέρ του Στρατή Χατζηελενούδα ακολουθεί και καταγράφει μια επική αναμέτρηση με τη φύση, το αιθέριο βουνό και το όνειρο, έστω και περιστασιακής, υπέρβασης των ανθρώπινων ορίων.
Ο Στρατής Χατζηελενούδας γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα όπου μένει και εργάζεται ως σκηνοθέτης/σεναριογράφος. Έχει σκηνοθετήσει ντοκιμαντέρ, διαφημιστικά, βιντεοκλίπ αλλά και αρκετές ταινίες μικρού μήκους οι οποίες έχουν προβληθεί και διαγωνιστεί σε διεθνή φεστιβάλ.
ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
ΕΛΛΑΔΑ
2.30 μ.μ.
Τhe Μoney Stone | by Stuart Harmon, 93'
Το ντοκιμαντέρ είναι η ιστορία ενηλικίωσης δυο αγοριών που παλεύουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους μέσα από τα -θανατηφόρα- παράνομα ορυχεία εξόρυξης χρυσού της Γκάνα. Ενώ ένας σύγχρονος «πυρετός χρυσού» έλκει τις διεθνείς εταιρείες όσο και τους τοπικούς χρυσοθήρες που ψάχνουν τον εύκολο πλουτισμό, οι οικογένειες που αγωνίζονται πρέπει να αποφασίσουν εάν θα πιστέψουν στο σχολείο ή θα παίξουν στο τυχερό παιχνίδι. Μέσα από τις δραματικές ιστορίες του Τζάστις και του Μάξουελ, το «The Money Stone» ρίχνει φως στις σκληρές επιλογές που έχουν κάποια παιδιά να αντιμετωπίσουν, με την ελπίδα να βρουν ένα καλύτερο μέλλον.
4.00 μ.μ.
Stranger in Paradise | by Guido Hendrikx, 77’
Σε μία τάξη, νεοαφιχθέντες πρόσφυγες μαθαίνουν για μια πολυποίκιλη Ευρώπη. Μια δημιουργία στα όρια της μυθοπλασίας και του ντοκιμαντέρ, το “Stranger in Paradise” αντικατοπτρίζει τη δύναμη των σχέσεων μεταξύ Ευρωπαίων και προσφύγων με ένα ειλικρινή τρόπο.
ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
OΛΛΑΝΔΙΑ
5.00 μ.μ.
Μαργαριταρένιο κουμπί | Πατρίσιο Γκουσμάν, 80'
Το νερό είναι το μεγαλύτερο σύνορο της Χιλής και ταυτόχρονα κρύβει το μυστικό δύο κουμπιών που βρέθηκαν στο βάθος του ωκεανού. Στην τεράστια ακτογραμμή της Χιλής συναντά κανείς ηφαίστεια, βουνά και παγετώνες. Μέσα στο νερό βρίσκονται παγιδευμένες οι φωνές των ντόπιων ιθαγενών από περασμένους αιώνες, των ναυτικών που κατέφθασαν από την Αγγλία, μα και των πολιτικών κρατουμένων των σύγχρονων καθεστώτων. Το νερό έχει μνήμη, μα έχει και φωνή. Ολόκληρη η Ιστορία της Χιλής μετατρέπεται σε έναν αποστομωτικής ομορφιάς στοχασμό που ξεκινά από τη θάλασσα και τις άγριες περιπέτειες που κρύβουν τα νερά της και φτάνει ως τον ουρανό και τη γένεση του ίδιου του σύμπαντος. Στο κέντρο όλων, ένας ταξιδιώτης στο χρόνο ονόματι Τζέρεμι Μπάτον. To ντοκιμαντέρ του Πατρίσιο Γκουσμάν*, πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2015 κερδίζοντας την Αργυρή Άρκτο Σεναρίου και το Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής
ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
ΓΑΛΛΙΑ
«SPECIAL SCREENING»
The Illuminators- Antti Haase (Φινλανδία)
Παρουσία του σκηνοθέτη, προβάλλεται την Κυριακή (20 Ιανουαρίου) στις 19:00, σε πρώτη πανελλήνια προβολή, η ταινία “The Illuminators”, του Φινλανδού Antti Haase. Πρόκειται για την ιστορία ενός Γερμανού μετανάστη της Βαλτικής, ο οποίος έγινε “πατέρας του φωτός” στη Λαπωνία.
Περίληψη:
Ο σκηνοθέτης Antti Haase μας παίρνει σ' ένα προσωπικό ταξίδι, όπου μαθαίνουμε για την ιστορία του πατέρα του. Ο Γερμανός πρόσφυγας της Βαλτικής, Gunnar Haase, έφτασε στην Φιλανδική Λαπωνία το 1945, για να επισκευάσει τη καταστροφή που έκαναν οι συμπατριώτες του μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πατέρας του Antti, ο Hannu, συνέχισε την αποστολή του παππού Gunnar, να φέρει ηλεκτρισμό στη Λαπωνία - οι γραμμές ρεύματος έφτασαν επιτέλους και στο τελευταίο λαπωνικό σπίτι στις 23 Ιουλίου το 1987. Το “Illuminators” είναι μία συγκλονιστική ιστορία για το κουράγιο και τη κοινωνική εξέλιξη, όπως και για ένα γιο που ακολουθούσε τα βήματα του πατέρα του.
Σημείωμα σκηνοθέτη
“Όταν ήμουν παιδί άκουγα συνεχώς ότι θα γινόμουν ο τρίτος διευθυντής της Rovakaira Electric, μετά τον πατέρα μου, Hannu, και τον παππού μου Gunnar. Τελικά, δεν ακολούθησα τα βήματά τους, κάτι για το οποίο αισθανόμουν ενοχές. Όταν έδωσα εξετάσεις για την Σχολή Ραδιοτηλεόρασης της Αυστραλίας, το 1998, μου ζητήθηκε να παρουσιάσω κάποιες ιδέες για ταινίες. Τους είπα, τότε, ότι θα ήθελα κάποια στιγμή να γυρίσω ένα ντοκιμαντέρ για τον παππού μου, τον άνθρωπο που έφερε το ηλεκτρικό ρεύμα στην Λαπωνία. Η ιδέα τους άρεσε πολύ και ήταν και ο βασικός λόγος που με δέχτηκαν στην Σχολή. Ακολούθησε ένα χριστουγεννιάτικο ταξίδι στην Φινλανδία, κατά τη διάρκεια του οποίου πήρα συνέντευξη από τον παππού μου τον Gunnar, δοκιμάζοντας την καινούρια μου κάμερα. Έκτοτε, η ιδέα μπήκε στο ψυγείο για είκοσι χρόνια, μέχρι που άρχισα να την δουλεύω ξανά το 2014. Είχα, ωστόσο, καθυστερήσει πολύ, όπως αποδείχτηκε αργότερα. Σύντομα, κατάλαβα ότι ήταν μία πολύ προσωπική ιστορία για εμένα και αυτός ήταν ο βασικός λόγος που ήθελα να την αφηγηθώ”.
Τα γυρισματα της ταινίας ολοκληρώθηκαν τον Ιούνιο του 2017.Ο πατέρας του Antti, ο Hannu, ήταν παρών στην πρώτη προβολή στο χωριό Tepasto.
“ Σχεδόν ο μισός πληθυσμός του χωριού μαζεύτηκε σε ένα μικρό σχολικό γυμναστήριο για να την παρακολουθήσει. Εκείνο το βράδυ οι ενοχές μου υποχώρησαν. Είχα βρει το δικό μου δρόμο για να ακολουθήσω τα βήματα του πατέρα μου”, σημειώνει ο Antti Haase και προσθέτει:
“Ο πατέρας μου, ωστόσο, πέθανε ξαφνικά, στις 16 Μαρτίου του 2018. Έκτοτε αναζήτησα παρηγοριά στις προβολές του «Illuminators». Αυτές εξελίχθηκαν σχεδόν σε μία επιμνημόσυνη δέηση, σε δημόσιο χώρο, για τον πατέρα μου. Ξέρω ότι η ιστορία του ζει μέσα σε αυτή την ταινία. Έπειτα θυμάμαι κι εκείνο που μου είχε πει ο ίδιος στην προβολή στο χωριό Trepasto: «Γιε μου είμαι περήφανος για τη δουλειά σου»”.
Writing on the City- KeywanKarimi (Ιράν)
Παρουσία σκηνοθέτη, σε πρώτη πανελλήνια προβολή, προβάλλεται την Κυριακή (20 Ιανουαρίου), στις 20:30, στο Αμφιθέατρο “Θοδ.Αγγελόπουλος” του Εργατικού Κέντρου, το ντοκιμαντέρ Writing on the City που υπογράφει ο ανεξάρτητος κινηματογραφιστής Keywan Karimi. Θέμα της ταινίας, το γκραφίτι στην Τεχεράνη.
Ο Karimi ξεκίνησε τα γυρίσματα το 2012 και κατόρθωσε να τα ολοκληρώσει τον Αύγουστο του 2015, καθώς ο ίδιος ήρθε αντιμέτωπος με τον Νόμο της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Ειδικότερα, την πρώτη φορά που δημοσιοποίησε το τρέιλερ της ταινίας του στο YouTube, το 2013, ο Karimi συνελήφθη από το Σώμα Επαναστατικής Φρουράς, ενώ τον Οκτώβριο του 2015 καταδικάστηκε από το Ισλαμικό Επαναστατικό Δικαστήριο σε έξι χρόνια φυλάκιση και 223 μαστιγώματα για «προπαγανδισμό κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας» και «προσβολή των θρησκευτικών ιερέων».
Το Writing on the City έχει προβληθεί σε αρκετά Φεστιβάλ, ξεκινώντας από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Punto de Vista, όπου κέρδισε το ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής.
“Υπηρετεί πραγματικά τον σκοπό για τον οποίο θέλουμε να δημιουργούνται οι ταινίες, δηλαδή για να προκαλέσουν συζήτηση. Δεν μας αρέσουν οι ταινίες που θέλουν να κοιμίσουν τη συνείδηση των ακροατών, αλλά ταινίες που θέτουν ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις”, δήλωσε ο Oskar Alegria, πρόεδρος του Φεστιβάλ Punto de Vista.
Ο Raoul Vaneigem, ενεργό μέλος του κινήματος Situationist, όταν είδε το ντοκιμαντέρ του Keywan, έγραψε ένα κομμάτι για να εκφράσει την εκτίμηση του:
«Στον Keywan Karimi: Ο τοίχος είναι ένας καθρέφτης
Ο καθρέφτης του σπιτιού, της πόλης, του κόσμου
Αντανακλάσεις κάθε λογής ρέουν από αυτόν, όπως τα σύννεφα στον ουρανό
Έχουμε μάθει να περνάμε από τον καθρέφτη, έτσι αυτό που κλείνει θα ανοίξει
Η ελευθερία των τοίχων καταστρέφει τους τοίχους των φυλακών
Όταν αποκαλύπτεται η πραγματικότητα, τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα
Κάτω από τα ρούχα των πίστεων και των ιδεών, αυτό που ζει είναι πάντα γυμνό
Τότε τίποτα άλλο δεν κρύβει τον άνθρωπο από τον εαυτό του
Κάποια μέρα ο τοίχος θα είναι η διαφάνεια των επιθυμιών μας».
«Νίκος Μαμαγκάκης: Λόγος Τελευταίος»-Τάκης Σακελλαρίου
Μετά τον θετικό απόηχο της επίσημης πρεμιέρας του στο 20ό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στο 12ο Los Angeles Greek Film Festival και στο 6ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων, το ντοκιμαντέρ του Τάκη Σακελλαρίου «Νίκος Μαμαγκάκης: Λόγος τελευταίος» συνεχίζει την πορεία του στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου
Μιλώντας για το πορτρέτο του Νίκου Μαμαγκάκη, όπως αυτό σκιαγραφείται στην ταινία του,ο Τάκης Σακελλαρίου,αναφέρει:
“Ο διεθνής Έλληνας μουσικοσυνθέτης, Νίκος Μαμαγκάκης, εξομολογείται στο ντοκιμαντέρ για τελευταία φορά, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, τον Ιούλιο του 2013, μετουσιώνοντας 84 χρόνια εμπειριών και πολυδιάστατου μουσικού έργου σε λόγο άμεσο, καθημερινό. Οικείος και άγνωστος, ελιτίστικος και λαϊκός, υπηρέτησε πολλά μουσικά είδη και άφησε κομμάτια εμβληματικά. Οξυδερκής κριτής και με αυτοκριτική διάθεση, με αίσθηση του χιούμορ, εκφράζει τις σκέψεις του για τα σημαντικά της ζωής και της Τέχνης”.
Αναφερόμενος στην σκηνοθετική του πρόθεση, ο ίδιος σημειώνει ότι δεν ειναι διδακτική,εξηγώντας ότι η ταινία λειτουργεί περισσότερο ως ο καλλιτεχνικός ενδιάμεσος για να επικοινωνήσει το ευρύ κοινό με τον πνευματικό πλούτο του τόπου.
“Με ενδιαφέρει το πρόσωπο του Νίκου Μαμαγκάκη όπως προσλαμβάνει τη ζωή, με όλη την γκάμα των συναισθημάτων και των σκέψεων που του γεννά για να την αποδώσει στη συνέχεια μέσα από τη μουσική,τα τραγούδια, τη στάση ζωής του.
Αν και το ντοκιμαντέρ αναφέρεται σε όλους τους μουσικούς τρόπους με τους οποίους εκφράζεται ο συνθέτης, δεν είναι ένα μουσικολογικό ντοκιμαντέρ,η πρόθεση δεν είναι διδακτική. Είναι, ίσως, να νιώσει ο θεατής ότι και αυτός έχει και φέρει τους δικούς του λόγους για να σταθεί δημιουργικά στη δική του ζωή, παρ'όλη την πεζότητα της καθημερινότητας, τις αντιξοότητες.
Με αυτή την έννοια, μπορώ να πω ότι το ντοκιμαντέρ είναι ο καλλιτεχνικός ενδιάμεσος για να επικοινωνήσει το ευρύ κοινό με τον πνευματικό πλούτο του τόπου, όπως εκφράζεται από την προσωπικότητα του δημιουργού Νίκου Μαμαγκάκη και τον μοναδικό τρόπο που την εξωτερικεύει με τον Λόγο του, τον Τελευταίο, που είχα την ιδιαίτερη τιμή και ευθύνη να αποτυπώσω και να αποδώσω με τη συμβολή όλων των συντελεστών”,τονίζει ο Τάκης Σακελλαρίου.
Στην ταινία παρουσιάζονται μοναδικά διασωθέντα αποσπάσματα από τις πρόβες και την τελευταία συναυλία προς τιμήν του Νίκου Μαμαγκάκη από τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, καθώς και σημαντικό οπτικοακουστικό υλικό, μέρη του οποίου δημοσιοποιούνται για πρώτη φορά. Οι πηγές αναζητήθηκαν στο προσωπικό αρχείο του συνθέτη, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στα αρχεία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, της ΕΡΤ, του Εθνικού Θεάτρου, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας, του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, σε συλλέκτες, καθώς και σε δημοσιεύματα του εγχώριου και διεθνούς Τύπου. Η πλούσια προσφορά του Μαμαγκάκη στον κινηματογράφο, εγχώριο και διεθνή, μεταφέρεται μέσα από αποσπάσματα ταινιών που οι δημιουργοί τους είχαν την ευγένεια να παραχωρήσουν για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ.
Έρευνα-Σενάριο-Σκηνοθεσία: Τάκης Σακελλαρίου
Διεύθυνση παραγωγής: Μαρίνα Κουνενάκη, Τάσος Τσιαμπάς, Περικλής Ε. Παπαδημητρίου
Διεύθυνση φωτογραφίας: Αριστοτέλης Μεταξάς
Μοντάζ: Αγγελική Ξυπολιά
Ήχος: Δημήτρης Φουκαράκης, Μιχάλης Συγλέτος, Στράτος Αξιώτης, Χρήστος Κυριακίδης, Δημήτρης Καβακόπουλος
Τελική μίξη ήχου: Βασίλης Βασιλάκης
Παραγωγή: ΕΡΤ, 2018
*Η ταινία προβάλλεται την Κυριακή (20 Ιανουαρίου) στις 21:30 στο Αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου στην Καλαμάτα, και στην Πάτρα την Τετάρτη (23 Ιανουαρίου), στις 21:00, στην αίθουσα “Αίγλη”του πολυκινηματογράφου Veso Mare (Ακτή Δημαίων 17). Ο σκηνοθέτης θα είναι παρών και στις δύο προβολές.
