Μπροστά στην κατάρρευση ΣΥΡΙΖΑ

Κυριακή, 09 Ιουλίου 2023 01:09

Μπροστά στην κατάρρευση ΣΥΡΙΖΑ

ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ

Του Σωτήρη Βλάχου

Την κατάρρευση Σύριζα συνεχίζουν μια σειρά στελέχη του να την αποδίδουν σε μια σειρά λόγους εκτός από την πολιτική Σύριζα.

Αγνοώντας το καίριο, την τεράστια απογοήτευση που αυτός έσπειρε μετα την εντολή που πήρε από το δημοψήφισμα να αλλάξει τα δεδομένα.

Δεν τα άλλαξε, διατηρώντας ανέπαφο το σύστημα που κάποτε υποσχέθηκε να αλλάξει. Αφήνοντας άθικτη τη φτώχεια και δυστυχία που το σύστημα δημιούργησε για το μισό της ελληνικής κοινωνίας.

Τίποτε δε θύμιζε το κινηματικό κόμμα που είχε την εκρηκτική άνοδο πριν το 2015.

Όλοι έπεσαν πάνω στο Σύριζα, λένε.

Ναι είναι αλήθεια ότι όλοι έπεσαν πάνω στον Τσίπρα και πάνω στο Σύριζα.

Και κύρια το κατεστημένο δεξιό κράτος και παρακράτος και τα συστημικά ΜΜΕ. Με μίσος και ανηθικότητα.

Το 2015 όμως το σύμπαν ολόκληρο είχε πέσει πάνω του με ακόμα χειρότερο τρόπο.

Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο και γενικά οι θεσμοί. Τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, «ειδικοί» και «εμπειρογνώμονες». Όπως και το ελληνικό κατεστημένο και ΜΜΕ, «ειδικοί» και «εμπειρογνώμονες».

Παρόλα αυτά πήρε εντολή από το 62% των ψηφοφόρων να συνεχίσει τον αγώνα του και θα είχε τη στήριξη τους.

Με διαφορά το πιο μεγάλο ποσοστό στήριξης που πήρε ποτέ κόμμα.

Στήριξης μάλιστα όχι απλά για σχηματισμό κυβέρνησης αλλά για σύγκρουση υπέρ των δικαιωμάτων του λαού.

Υπάρχει μετατόπιση της κοινωνίας στα δεξιά, είναι το άλλο επιχείρημα.

Λες και η μετατόπιση υπάρχει έτσι, διότι αυτά γουστάρουν οι ψηφοφόροι.

Λες και η μετατόπιση προς τα δεξιά δεν είναι προϊόν της απογοήτευσης από τον αριστερό Σύριζα.

Η ακροδεξιά και ο φασισμός έκαναν ξανά την απειλητική τους εμφάνιση.

Δεν έγινε όμως καμιά σοβαρή συζήτηση για τις ευθύνες Σύριζα. Για το ότι ο Σύριζα δεν αντίστρεψε τις συνθήκες απελπισίας στις οποίες ζει ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων. Συνθήκες που σπρώχνουν σε λύσεις απελπισίας.

Τα μνημόνια που υποσχέθηκε να ξεσκίσει έμειναν ανέπαφα. Ο Σύριζα το καλοκαίρι του 2015 υποτασσόταν σε αυτά για να… απαλλαγεί από αυτά.

Αυτό που όμως έγινε ήταν η συνέχιση των αδιεξόδων και της δυστυχίας του κόσμου με όλα τα συνεπακόλουθα.

Το χρέος ήταν τεράστιο και αδύνατον να εξυπηρετηθεί. Ήταν αυτό βασική θέση του Σύριζα.

Πριν βγει στη εξουσία έβαζε στόχο τη διαγραφή του. Μέσα από τον αγώνα με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις της αριστεράς.

Με την δημιουργία αριστερών κυβερνήσεων στην Ευρώπη που μαζί θα διέγραφαν το χρέος.

Ήταν γι’ αυτό τον λόγο που το φθινόπωρο του 2014, τους μήνες πριν βγει στην εξουσία, ο Σύριζα έκανε, και με τον Πρόεδρο του, επισκέψεις σε ευρωπαϊκά αριστερά κόμματα.

Στο ισπανικό Ποδέμος, το ιρλανδικό Sinn Féin, το γερμανικό Die Linke.

Αξέχαστη παραμένει η σκηνή που στο συνέδριο των Ποδέμος το Φθινόπωρο του 2014, ο Τσίπρας και ο Ιγκλέσιας ύψωσαν τα χέρια μαζί ενωμένα, δηλώνοντας ότι μαζί θα αλλάξουμε την Ευρώπη.

Τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Σύριζα, πριν την συνθηκολόγηση, τα πιο πάνω κόμματα αύξαναν τα ποσοστά τους με την μέρα.

Βουλευτές του γερμανικού Die Linke ενημέρωναν τον γερμανικό λαό ότι η γερμανική κυβέρνηση τους λέει ψέμα για τους υποτιθεμένους τεμπέληδες Έλληνες και ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών.

Οι ίδιοι βουλευτές επιτέθηκαν στην ηγεσία Σύριζα με βαριούς χαρακτηρισμούς μετά την συνθηκολόγηση.

Ο Σύριζα που υποσχέθηκε με τον πιο σαφή τρόπο τη διαγραφή του χρέους και που κάπου στο πρόγραμμα του έβαζε στόχο την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, τώρα εκλιπαρούσε τις αγορές, το ιδιωτικό κεφάλαιο για επενδύσεις.

Δεν ξέρουμε τι συμπεριλαμβανόταν στις διαπραγματεύσεις, αλλά ξέρουμε ότι οι αγορές έχουν τόσο κίνητρο να επενδύσουν όσο πιο χαμηλά είναι τα μεροκάματα.

Οι αγορές βρίσκουν τόσο πιο πρόσφορο έδαφος για επενδύσεις, όσο πιο τσακισμένα είναι τα μεροκάματα και η ζωή των ανθρώπων.

Και στη στάση του Σύριζα στο μεταναστευτικό υπάρχει ζήτημα.

Δεν είναι η ίδια η προσέγγιση του με αυτή της ΝΔ. Η διαφορά όμως περιορίζεται σε μια πιο ανθρωπιστική προσέγγιση από μέρους του Σύριζα.

Πόσο ο Σύριζα ανέδειξε όμως ότι πίσω από το προσφυγικό δεν υπάρχει παρά η παγκόσμια κρίση και οι «ειρηνευτικές» επεμβάσεις των δυτικών;

Και ότι το ζήτημα δεν είναι ζήτημα πιο ανθρωπιστικής προσέγγισης αλλά ταξικής συμμαχίας.

Οι καταστραμμένοι από το παγκόσμιο σύστημα και τις δυτικές «ειρηνευτικές» επεμβάσεις, με την συμμετοχή του ελληνικού κράτους, είναι ταξικοί σύμμαχοι και όχι δυστυχισμένοι που αξίζουν την ελεημοσύνη μας

Και πρέπει, μαζί με αυτούς που μέχρι το 2015 θεωρούσαμε τους πιο σίγουρους σύμμαχους, το ευρωπαϊκό κίνημα και την αριστερά, να χαράξουμε πολιτική αντιμετώπισης όχι των προσφύγων αλλά των αναγκών τους για άσυλο, τροφή και εργασία.

Αλλά και για ριζικές αλλαγές στις δικές τους κοινωνίες.

Οι τραπεζικές καταρρεύσεις του τελευταίου καιρού αναδεικνύουν τεράστια αδιέξοδα του παγκόσμιου συστήματος.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η βαθιά ρήξη ΗΠΑ Κίνας απειλούν με τον πιο άμεσο τρόπο όλες τις παγκόσμιες ισορροπίες.

Και παραπέμπουν στην βαθιά κρίση πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και όσα ακολούθησαν.

Πόσο μακριά είμαστε από μια τέτοια εξέλιξη;

Πόσο μπορεί η αριστερά περιορισμένη στη διαχείριση του δικούς της εθνικού καπιταλιστικού συστήματος να αντιμετωπίσει αυτά τα πραγματικά γεγονότα;

Το μήνυμα των ελληνικών εκλογών για την ευρωπαϊκή αριστερά, της κυπριακής συμπεριλαμβανομένης, είναι ακριβώς αυτό:

Είτε παρέχει διέξοδο από τα καπιταλιστικά αδιέξοδα, με ριζικές αλλαγές πάνω στη γραμμή που κληρονομήσαμε από την ιδεολογία μας, τον Μαρξισμό, μακριά από ανούσια προγράμματα που δεν αγγίζουν το σύστημα, μακριά από συνεργασίες με αστούς πολιτικούς όσο καλοί και ηθικοί και να είναι…

Ή ακολουθεί την πορεία Σύριζα, την απαξίωση και πιθανόν τη διάλυση.