Βρήκα, αγαπητέ αρχισυντάκτη πως η αρχή του στυλ και της μουσικής που συναρπάζει την πλειοψηφία, μάλλον, των νέων μας σήμερα, ξεκίνησε από μαύρους καλλιτέχνες στις αρχές του ’90. Αυτοί επινόησαν ένα στυλ - αδιέξοδο στην καταπίεση της φυλής τους. Χλιδή, άφθονο χρήμα, εργαλειοποίηση της γυναίκας, εκκεντρικότητα και – αυτό που στη γλώσσα μας θα λέγαμε – «μαγκιά». Δεν είμαι ειδική σε αυτό αλλά προσπαθώ να καταλάβω τί κοινό βρίσκει σε όλα αυτά η νεολαία μας και ασπάζεται την «κουλτούρα της διαφθοράς, της παραβατικότητας και του πλούτου», τραγουδώντας την.
Μερικές ενδείξεις μπορούν να μας διαφωτίσουν σε αυτό:
Ίσως κάποιος πει ότι οι νέοι μας κατέλυσαν τα ήθη, την οικογένεια και τις αξίες μας, ότι αδιαφορούν για την πνευματική κληρονομιά και φυσικά τις ένδοξες μουσικές και το απελευθερωτικό πνεύμα τους, για χάρη μιας μουσικής «υποκουλτούρας» (ποιός στ’ αλήθεια θα μας πει τί σημαίνει αυτή η λέξη;). Όμως αυτός ο ίδιος θα παραβλέψει πως, στο όνομα των «αξιών», υπό τον ήχο των «ενδόξων μουσικών» και του απελευθερωτικού πνεύματος, χάθηκαν όλα, ο κόσμος κατρακύλησε σε σκαλοπάτια που ποτέ δεν είχε ξαναπέσει.
Ίσως κάποιος πει ότι οι νέοι μας καταστρέφουν συνειδητά την «δημόσια περιουσία» (το μεγάλο μας πάρκο αλλά και πολλά σημεία της πόλης που κατακρεουργούνται καθημερινά το δείχνουν αυτό), αλλά θα παραβλέψει ότι μεγάλωσαν από γενιές που συστηματικά αδιαφορούν για την περιουσία αυτή σε μεγάλη κλίμακα, ανεχόμενες τη χρεοκοπία κεφαλαιωδών τομέων του Δημοσίου.
Ίσως κάποιος πει ότι οι νέοι μας αδιαφορούν για το περιβάλλον και κλιματική κρίση εγκλεισμένοι στο ψηφιακό περιβάλλον των κινητών τους, παραδομένοι στις διεθνείς πλατφόρμες «κοινωνικών μέσων δικτύωσης», που εμπορευματοποιούν το ίδιο το σώμα και το πνεύμα τους. Θα παραβλέψει, όμως, πως οι δικές μας γενιές κατέστρεψαν χωρίς επιστροφή περιβάλλον και κλίμα όχι με «δανεισμό» αλλά με «υφαρπαγή» του μέλλοντος των παιδιών τους για τη δική τους «απόλαυση».
Πώς, λοιπόν, αντέχει κανείς να προσάψει στους νέους μας ότι ακούν «παρακμιακή μουσική», ότι έχουν ένα «προβληματικό» στυλ, αδιάφορο για την κοινωνία, το περιβάλλον, τις αξίες; Πώς ξέρουμε ότι αυτή η άνευ όρων παράδοση των νέων μας στην «κουλτούρα της διαφθοράς της παραβατικότητας και του πλούτου», δε θα τους εξασφαλίσει την «ρώμη» να αντέξουν και να βρουν λύσεις στα καθολικά προβλήματα που η «ασθένεια» των προηγούμενων γενιών γενναιόδωρα τους κληροδότησε;
Ας, μην βιαστούμε, λοιπόν, αγαπητέ αρχισυντάκτη να κρίνουμε την απόλυτη υποταγή των νέων μας στο αγοραίο σύστημα διαχείρισης του κόσμου μας, που εμείς οι ίδιοι αφήσαμε να ριζώνει ανάμεσά μας ως «διαφθορά», «διαπλοκή», «φιέστα», «σκάνδαλο» και τόσα άλλα. Οι νέοι μας καταφέρνουν, να κάνουν την δική τους «εφηβική επανάσταση».
Αντί να υπερασπιζόμαστε μια αυθεντία που δεν έχουμε, ας αναλογιστούμε τί έχουμε να κερδίσουμε αν μιλήσουμε με ειλικρίνεια στις νέες γενιές για τις αποτυχίες των δικών μας γενιών, αν τους δείξουμε πως έχοντας αυτοσυνειδησία των λαθών μας βασιζόμαστε στα παιδιά μας, τα εμπιστευόμαστε και γι’ αυτό θα στηρίξουμε τις επιλογές τους…
Με εκτίμηση
Η παραπαιδαγωγός
Υ.Γ. Προτείνω μια συνοδευτική εικόνα με χρήματα, πολλά χρήματα, σαν αυτά που βλέπουν καθημερινά και σε αφθονία στα «κοινωνικά μέσα δικτύωσης» και τα «βίντεο κλιπ» τα παιδιά μας. Με αυτές τις εικόνες μεγαλώσαμε κι εμείς σε ειδήσεις για «διασπαθίσεις», «καταχρήσεις», «υπεξαιρέσεις», «επιδόματα», «δημοσιονομικά», «κυκλώματα», «οικονομία», τα πάντα. Ίδια εικόνα, διαφορετική αντιμετώπιση από την κάθε γενιά…
